Cinemates Fanfic.

Ryan 12

(Ik dacht kort maar krachtig yolo)

Ik voelde hem lachen, maar ik hoorde het niet.
'Wat is er zo grappig?' vroeg ik.
'Is Ryan geen jongensnaam?' zei hij met een giechelende stem.
Het klonk best schattig, maar dat was niet het eerste waar ik aan dacht. Ik hoorde van iedereen dat mijn naam een jongensnaam is, ik wist het inmiddels wel. Mijn ouders dachten dat ze een jongen en een meisje kregen, en ze hadden Riley als naam al voor het meisje, dus wilden ze een jongensnaam die daarop leek, en werd het uiteindelijk Ryan. Toen ik opeens een meisje bleek te zijn werd het Rianna, maar dat vond ik ontzettend lelijk, als sinds ik een kind van vier was. Dus nu noemt iedereen me Ryan. Maar ik had geen puf meer om Josh dit óók nog uit te leggen, dus ik zei: 'Komt van Rianna. Maar als je me ooit zo noemt, ik zweer, dat wordt je dood.'
Hij giechelde weer, en ik vond vanaf dit moment dat giechelende jongens super schattig waren.
Hij reed een straatje in dat er gezellig uit zag. Ergens in het midden van de straat, stopte hij voor een huis dat er niet anders uit zag dan de rest van de huizen. Josh stapte af op de mannenmanier - waarbij hij mij bijna een schop gaf - en hielp mij  daarna met afstappen. Hij parkeerde zijn fiets tegen een andere reeks fietsen en deed hem op het dubbele slot. Hij liep naar de voordeur van een huis en pakte de sleutel. Ik liep hinkend achter hem aan.