Het was pikkedonker in ons kantoor. De storing zou morgen wel worden gefixt, dacht ik bij mezelf. Met de zaklamp van mijn telefoon zocht ik naar mijn camera. Waar ligt dat ding ooit? Ik scheen over mijn bureau heen en begon papieren uit stapels te trekken en alles opzij te duwen. Toen ik zeker wist dat het ding niet op mijn eigen bureau lag, liep ik naar het bureau van Bram, mijn vriend. Deze keer deed ik wat voorzichtiger: ik wist dat hij het haatte als iemand zijn spullen kapot maakte. Ik was waarschijnlijk wel heel erg lang aan het zoeken, want ik hoorde mijn telefoon piepen, en kreeg zowat een hartaanval. Het was een whatsappje van Samantha.
'Hey treuzelkop! Waar blijf je? Het eten is al bijna op hoor!'
Ik vloekte en zette snel mijn telefoon op stil.
Wij, ik en wat vrienden, zijn waarschijnlijk ook de enigen die rond 12 uur 's nachts nog eens uitgebreid gaan eten. Maar het was ook een feestje vandaag: Quinten, een vriend van ons, was jarig vandaag! Kelvin, een van mijn aller beste vrienden, had al gepland dat we 's avonds laat ergens zouden gaan eten, maar omdat de restaurants in Amsterdam leuk dachten te zijn om precies op déze avond vroeg te gaan sluiten, hebben we uiteindelijk maar chinees besteld bij het huis van Kelvin en Peter, met z'n allen.
Omdat ik foto's en filmpjes wilde maken met mijn nieuwe Go Pro voor op mijn YouTube kanaal, waar ik inmiddels al heel erg lang niks meer op heb geüpload. Maar dat stomme ding lag nog op het kantoor...Man, Samantha had gelijk. Ik ben altijd nogal traag met... Heel veel dingen. Haha.
Ik besloot het maar op te geven en weer terug te gaan naar het huis van Kelvin en Peter. Die filmpjes kwamen nog wel.
Ik liep de trap voorzichtig af, inmiddels al een beetje gewend aan het donker, maar nog niet voldoende om mijn zaklamp uit te doen.
JE LEEST
Cinemates Fanfic.
FanfictionAls je deze sukkels niet kent, heb je waarschijnlijk een schijtleven :) De karakters Josh, Ryan, Riley en Mauro heb ik zelf bedacht. De rest bestaat echt. Ly'all doei