Our love story part 2 ;)

3.

(Vanuit Sofie)

Die avond kreeg ik een berichtje van Kimberly.
'Ik heb een cool idee! Waarom verf je je haar niet?'
Ik grinnikte. Dat kind spoorde ook gewoon niet. Ze had haar haar al in alle kleuren gehad. Zelfs oranje en groen. Ik had mijn haar nog nooit geverfd, maar ik vond het eigenlijk best een leuk idee.

Sofie: maar welke kleur dan?

Kimberly: ehhhm, doe rood of zo! Dat staat jou vast goed!

Sofie: rood? Is dat niet te opvallend?

Kimberly: je wilt toch ook opvallen? Die jongen moet jou wel opmerken he.

Sofie: ja... Misschien heb je gelijk. Ik ga er eens over denken.

Kimberly: het lijkt me echt cool Soof!

Ik legde mijn telefoon weg en zocht een kleur op op internet. Zou rood me echt goed staan? Ik had geen idee, maar als Kimberly het zei... Het leek me eigenlijk best cool. Waarom niet? Het groeide er toch weer uit. Na een tijdje liep ik naar beneden en ging tegenover mijn moeder aan de keukentafel zitten. "Wat doe je?" Vroeg ik. Mijn moeder keek op. "Oh, ik moest nog wat teksten naar JB sturen." "Ben je nou alweer aan het werken?" Mijn moeder zuchtte. "Nee liefje, ik ben zo klaar." Ik knikte. "Trouwens, mag ik mijn haar verven?" Mijn moeder keek me geschrokken aan. "Wat? Hoe kom je daar nou ineens bij?" Vroeg ze. Ik haalde mijn schouders op. "Gewoon. Leek me wel een keer leuk. Ik dacht aan rood." Mijn moeder keek me met open mond aan. "Rood? Geen denken aan." Zei ze vastbesloten. "Wat? Waarom niet?!" Riep ik verontwaardigd. "Omdat je nog maar 14 bent en dat is doodzonde van je haar." Mijn moeder keek me aan. "Jij doet het toch ook?" Zei ik. Mijn moeder knikte. "Maar ik deed het niet toen ik 14 was hoor. Als je volwassen bent moet je het zelf weten, maar nu gaat het echt niet gebeuren." "Mam, doe niet zo moeilijk!" Riep ik. "Rustig aan dametje, je kunt wel gaan schreeuwen, maar daardoor verander ik echt niet van mening hoor." Zei mijn moeder rustig. Oh, ik haatte het dat mijn moeder zo kalm kon blijven als ik boos was. Ik liep boos naar de woonkamer en plofte op de bank.

(Vanuit Daan)

"Hey Soof!" Zei ik vrolijk toen papa en ik thuis kwamen van de voetbal. "Hou op." Snauwde Sofie. "He, doe eens lief tegen Daan!" Hoorde ik mijn moeder roepen. "Nee." Zei Sofie. Mijn moeder kwam uit de keuken en keek Sofie boos aan. "Ik weet niet waar jij last van hebt maar je gedraagt je als een klein kind. Doe eens normaal!" Zei ze boos. Sofie zuchtte en knikte. "Waarom is ze boos?" Hoorde ik mijn vader zeggen. "Lang verhaal, vertel ik straks wel." Zei mijn moeder. Mijn zus deed echt raar de laatste tijd. Ik snapte niet waar dit allemaal voor nodig was, maar het kwam door de hormonen had mijn moeder gezegd. Het zou allemaal wel...

COMMENTS?
TIPS?