(Vanuit Sofie)
Het was een week later en ik was eindelijk van de intensive care af. Nu lag ik alleen in een kamer, maar gelukkig wel zonder al die piepende apparaten. "Hey schat!" Hoorde ik. Mijn moeder kwam binnen en ging bij me zitten. "Hey." Glimlachte ik. "Hoe voel je je?" Vroeg mijn moeder. Ik haalde mijn schouders op. "Wel goed. Waar is papa?" "Bij Daan. Hij komt zo." Zei mijn moeder. Ik knikte en keek naar mijn moeders buik. "Je bent best wel dik." Mijn moeder grinnikte. "Ja, zeg dat wel. Maar ik word nog wel een stuk dikker hoor." "Wanneer komt de baby eigenlijk?" Vroeg ik toen. Ik besefte nu pas dat ik dat nog helemaal niet wist. "Dat duurt nog wel een tijdje. De baby komt over 23 weken als het goed is." Zei mijn moeder. "Tegen die tijd ben ik weer helemaal beter." Glimlachte ik. Mijn moeder glimlachte en pakte mijn hand vast. "Dat hoop ik wel ja. Maar ik ben allang blij dat je nog leeft lieverd. Het had heel anders af kunnen lopen." Zei ze. Ik kon nog steeds niet geloven dat ik bijna dood was geweest. Zo voelde het helemaal niet. Toen kwam mijn vader binnen. "Hey!" Zei hij vrolijk. Hij gaf mij en mijn moeder een kus en ging naast mama zitten. "Is Daan op school?" Vroeg mijn moeder. Mijn vader knikte. "Is hij boos op mij?" Vroeg ik ineens. Mijn ouders keken me een beetje verbaasd aan. "Ben je daar bang voor?" Vroeg mijn moeder toen. "Daan was gister wel heel verdrietig..." Zei ik. Mijn moeder keek me aan. "Lieverd, Daan is echt niet boos op je, hij is gewoon heel erg geschrokken van alles wat er is gebeurd, net zoals wij. Hij is nog maar 11 liefje." Ik knikte. "Weet ik..." "Jij bent wel zijn grote zus." Knipoogde mijn moeder. Ik glimlachte. "Ja."
JE LEEST
Our love story part 2 ;)
Fiksi PenggemarWat doe je als je dochter met de verkeerde mensen omgaat en niet meer naar haar moeder luistert? Ilse weet het niet meer, en het wordt alleen maar moeilijker als ze achter iets onverwachts komt...
