Our love story part 2 ;)

24.

(Vanuit Ilse)

De volgende ochtend zat ik met mijn moeder en schoonmoeder op de bank. Iedereen was vanmorgen al vroeg gekomen, gewoon om te helpen met alles. Bart was met zijn vader naar de winkel en Daan was op school. We waren een beetje aan het praten over Sofie en ineens viel het oog van mijn moeder op de echofoto. Shit, die was ik helemaal vergeten op te ruimen! Mijn moeder keek me aan. "Wat is dat?" Vroeg ze verbaasd. Ik keek naar beneden. Hoe graag ik het ook aan mijn moeder en schoonmoeder wilde vertellen, ik kon het niet. Mijn moeder en schoonmoeder keken elkaar aan en de moeder van Bart pakte de foto. Mijn hart klopte in mijn keel. Straks werden ze ontzettend boos, en dan? "Wat...? Ben je zwanger...?" Stamelde mijn moeder. Ik knikte terwijl ik op mijn lip beet om niet te huilen. "Het is verschrikkelijk, ik weet het... Het spijt me zo erg als jullie teleurgesteld zijn..." Stamelde ik en ik barstte in tranen uit. Mijn moeder was compleet in shock en staarde naar de foto terwijl de moeder van Bart naast me kwam zitten. Ik kon alleen maar huilen. Mijn schoonmoeder sloeg haar arm om me heen en probeerde me gerust te stellen. "Rustig maar lieverd... We zijn niet teleurgesteld, echt niet..." Suste ze. Ik werd langzaam wat rustiger en keek mijn schoonmoeder dankbaar aan. Ze glimlachte en gaf me een knuffel. Ik keek naar mijn moeder. "Het spijt me mam." Zuchtte ik. Mijn moeder keek me aan. "Je moet geen spijt hebben liefje. Ik ben niet boos. Kom eens hier." Ik liep naar mijn moeder toe en gaf haar een knuffel. Gelukkig waren ze niet boos.

Die middag liepen mijn moeder en ik samen door het bos. Het was een tijdje stil totdat mijn moeder vroeg:"je voelt je schuldig naar Sofie toe he?" Ik knikte en zuchtte diep. "Ik wil niet dat mensen denken dat wij haar proberen te vervangen. En ik wil al helemaal niet dat ze zich achtergesteld gaat voelen, als ze überhaupt wakker wordt." Mijn moeder keek me aan. "Lieverd, ik weet dat jullie Sofie niet proberen te vervangen. Ik weet dat jullie ontzettend veel van Sofie houden en dat gaat echt niet veranderen." Ik schudde mijn hoofd en er liep een traan over mijn wang. Mijn moeder zag het en pakte mijn hand. "Ik ben trots op je schat."

COMMENTS?
TIPS?