Our love story part 2 ;)

7.

(Vanuit Sofie)

"Sofie, waarom belde school?" Vroeg mijn moeder toen ik binnen kwam. "Heeft school gebeld?" Vroeg ik verbaasd. Mijn moeder knikte. "En jij weet heel goed waarom." Zei mijn vader. Ik zag Daan vanaf de bank naar mij kijken. Had meneer Klaassen echt naar huis gebeld? "Vind jij het normaal om de telefoon van je leraar te pakken?" Mijn moeder keek me boos aan. "Mam, het was gewoon een grapje." Zuchtte ik. "Een grapje? Doe normaal! Dat zijn geen grapjes." Vond mijn moeder. Waarom zeurden mijn ouders ineens zo. "Ik weet niet wat je hebt Sofie." Zuchtte mijn vader. "Ik ook niet. Eerst verf je je haar rood zonder onze toestemming en nu dit? Dit was zeker weer zo'n plannetje van Kimberly of niet?" Zei mijn moeder. O, nu ging ze natuurlijk weer zeuren over hoe verkeerd Kimberly wel niet was. "Nou?" Zei mijn vader. "Ik vond het ook een leuke grap, dus ik deed het." Besloot ik maar te zeggen. "Lieverd, ik weet niet of je het doorhebt, maar Kimberly probeert je te manipuleren. Ze gaat net zolang door totdat jij alles doet wat zij wil." Zei mijn moeder. "Helemaal niet!" Riep ik boos. Mijn vader keek me aan. "Jawel, jij maakt ons echt niet wijs dat jij deze actie zelf verzonnen hebt." Ik haalde mijn schouders op en zuchtte. "Het gebeurt niet weer oke, sorry." Zei ik. "Dat is je geraden ook." Zei mijn vader.

(Vanuit Ilse)

Het was nog nooit gebeld door school over het gedrag van mijn dochter, tot vandaag. Sofie die het 'grappig' vond om een mobieltje van een leraar te stelen? Daar kon ik me niks bij voorstellen. Een ding wist ik wel, ze was volledig de weg kwijt. Ze geloofde alles wat die Kimberly zei, en blijkbaar vond ze het nog stoer ook. "Mam, mag ik je iets vragen?" De stem van Sofie haalde me uit mijn gedachten. "Natuurlijk." Zei ik. Sofie kwam naast me op de bank zitten. "Waarom doen jullie zo over Kimberly? Ze is echt heel aardig." Ik keek Sofie aan. "het lijkt misschien alsof we heel gemeen over haar praten, maar volgens mij is Kimberly heel anders dan dat ze zich voordoet." "Wat dan?" Vroeg Sofie. "Nou, ze zorgt ervoor dat iemand anders problemen krijgt voor de dingen die zij bedenkt." "Ik pas wel op met haar mam, maak je geen zorgen." Zei Sofie. Ik glimlachte. "Ik maak me wel zorgen, want ik ben je moeder en ik hou van je. Je kent me." Sofie lachte en gaf me een knuffel. "Rood zou jou denk ik ook wel goed staan." Zei Sofie ineens. "Jij bent gek." Zei ik geschrokken. Sofie begon te lachen. "Grapje mam, rustig." Ik lachte. "Gelukkig, ik dacht al dat je helemaal gek was geworden." Sofie schudde haar hoofd. "Maar even serieus. Beloof je dat je goed oppast met Kimberly?" Vroeg ik. Sofie knikte. "Dat beloof ik mam."

COMMENTS?
TIPS?