Our love story part 2 ;)

40.

(Vanuit Ilse)

Het was een paar weken later en vandaag was ik precies 20 weken zwanger. Ik was een stuk vrolijker, want Sofie mocht volgende week naar huis. Natuurlijk was ik bang voor alles wat er komen ging, maar ik was vooral dankbaar dat Sofie weer helemaal de oude ging worden. Vandaag was het eerst tijd voor de 20 weken echo. Ik was eigenlijk best nerveus, maar ik probeerde het zo goed mogelijk te verbergen. "Wat hoop je Daan? Een jongen of een meisje?" Vroeg ik toen ik aan de keukentafel plofte. Daan keek op. "het maakt me niet zoveel uit, maar ik hoop toch een jongetje." Zei hij. Ik glimlachte. "We gaan het zien. Sofie hoopt vast en zeker op een meisje." "Oh ja, en dan met een hele roze kamer en alleen maar strikjes en hartjes." Vulde Bart aan. Ik knikte lachend. "Ik heb echt geen idee." Zei ik. "Ik ook niet." Bart legde zijn hand op mijn buik. Ik glimlachte even en gaf hem een kus. Het was weekend, dus Daan kon gezellig mee naar het ziekenhuis. Sofie ging ook mee natuurlijk, met een rolstoel.

Toen we even later aankwamen bij Sofie zat ze met een glimlach op haar gezicht op ons te wachten. "Hey!" Zei ze vrolijk. "Hey liefje." Zei ik terwijl ik haar een knuffel gaf. "Klaar voor?" Vroeg Bart. Sofie knikte. Toen we op de afdeling waren werd ik alleen maar zenuwachtiger. Ik hoopte zo dat alles goed zou zijn. Ik zuchtte diep en voelde de hand van Bart op die van mij. Ik keek zijn kant op en glimlachte even. "Oke, ik weet zeker dat het een meisje is." Onderbrak Sofie de stilte. "Wedje leggen?" Vroeg Daan. "Prima. Ik krijg chocola van jou als ik gelijk heb en andersom." Antwoordde sofie. Daan knikte. Ik schudde lachend mijn hoofd en voelde me ontspannen. Toen werd ik geroepen. "Alles is prima hoor, het ziet er helemaal goed uit." Zei de verloskundige tijdens de echo. "Gelukkig." Zuchtte ik. "Willen jullie weten wat het wordt?" Vroeg de verloskundige toen. Ik keek even naar mijn gezin en knikte toen. "Het moment van de waarheid schatjes." Grinnikte ik naar Daan en Sofie. "Het is een meisje." Glimlachte de verloskundige. "Ik zei het toch!" Riep Sofie. Ik begon te lachen. "Nu krijg je en een zusje, en chocola." Grinnikte ik. Sofie knikte lachend. Bart kneep even in mijn hand en ik glimlachte naar hem. Ik wist wat hij dacht, en ik dacht hetzelfde. Het leek zo net alsof Sofie nooit ziek was geweest...