Our love story part 2 ;)

46.

(Vanuit Ilse)

Een half uur later sliepen Sofie en ik nog niet. "Mam, wanneer komt de baby ongeveer?" Vroeg Sofie terwijl ze haar hand op mijn buik legde. "Over 19 weken, als het goed is. Maar het kan ook eerder of later." Beantwoordde ik haar vraag. "Dan ben je al over de helft!" Zei Sofie. Ik knikte. "Het gaat snel he?" "Ja... Dan krijg ik eindelijk een zusje." Ik lachte. "Ja, dat wou je ook toen ik zwanger was van Daan." "Ja, en nu krijg ik echt een zusje." Grinnikte Sofie. "Vind je het niet gek?" Vroeg ik na een tijdje. "Wat?" Sofie keek op. "Nou, dat je nu nog een zusje krijgt. Ik bedoel, je bent al 14." Legde ik uit. Sofie haalde haar schouders op. "Een beetje, maar ik vind het vooral heel leuk. Kan ik alvast oefenen voor later." Zei ze. Ik begon te lachen. "Wacht daar allemaal nog maar even mee schat. Maar inderdaad, je leert er wel veel van." Sofie knikte. "Jeetje, ze schopt veel!" Zei ze even later toen ze haar hoofd bij mijn buik legde. Ik lachte. "Ja, nogal." "Doet dat geen pijn?" Vroeg Sofie nieuwsgierig. "Nee, niet echt. Het voelt heel gek, maar geen pijn. Dit kindje is net zo druk als jij vroeger was." Zei ik. Sofie lachte. "Was ik zo druk dan?" Ik knikte. "Ik voelde jou ook al heel vroeg." Sofie grinnikte. "Net zo druk als nu dus." "Ja, dat kun je wel zeggen ja." Antwoordde ik lachend. Ik genoot zo van dit moment. Eindelijk had ik mijn meisje weer bij me. Gezond en wel. Ja, we hadden nog een lange weg te gaan, maar op dit moment had ik alle vertrouwen in een goede toekomst. "Hey kleintje." Zei Sofie tegen mijn buik. Ik glimlachte. "Je grote zus heeft papa, mama en Daantje flink laten schrikken, maar dat zal ik niet meer doen hoor zusje." Ging Sofie verder. Ik begon te lachen en aaide over het hoofd van Sofie. "Je bent een schatje." Zei ik. Sofie glimlachte en nestelde zich weer in mijn armen. Ik glimlachte en gaf haar een kus. "Welterusten schatje." "Welterusten mam."

(Vanuit Daan)

Het was bijna midden in de nacht en ik zat met papa beneden. Ik kon niet slapen en We kwamen net tot de conclusie dat mama en Sofie samen lagen te slapen. "Dus, mama wil mij er niet bijhebben vannacht. Dan gaan wij wel samen op de logeerkamer." Grinnikte mijn vader. Ik lachte. "Dat gaan we doen." Stemde ik in met het idee van mijn vader. We liepen naar de logeerkamer en papa keek nog even bij mama en Sofie. Ik was zo blij dat alles weer normaal was...