Our love story part 2 ;)

35.

(Vanuit Ilse)

"Maar mam, ik heb het kindje nog helemaal niet gezien." Zei Sofie ineens. Het was een dag later. "Nee." Was mijn antwoord. Sofie keek voor zich uit. "Zou je dat willen?" Vroeg ik. Sofie keek me aan. "Kan dat dan?" Vroeg ze toen. Ik haalde mijn schouders op. "Natuurlijk wel. Als we de situatie uitleggen willen ze best wel een extra echo maken hoor." Toen bedacht ik me dat Sofie nog niet uit bed kon. "Maar het lijkt me niet zo verstandig voor jou. Je moet rustig aan doen." Voegde ik er snel aan toe. "Ook niet in een rolstoel?" Vroeg Sofie met een beteuterd gezicht. Ik keek Bart aan en hij knikte. "Dat kan vast wel. Zal ik het even vragen?" Ik knikte en Bart stond op. Toen hij even later terug kwam zei hij:"dat kan wel. Vanmiddag om half 3 kunnen jullie erheen. Er gaat wel een verpleegster mee voor Sofie." "Yes!" Sofie keek mij blij aan. Ik glimlachte. "Dan heb je geluk."

Die middag zaten Sofie en ik bij de verloskundige. "Dus, ben je er klaar voor om je broertje of zusje te zien?" Vroeg de verloskundige aan Sofie. Ze knikte. "Ja, ik ben benieuwd." Zei ze. Ik glimlachte en pakte haar hand vast. "Wat is het klein..." Merkte Sofie op toen het kindje in beeld kwam. "Schattig he?" Zei ik. Sofie knikte en ik kneep even in haar hand. Ik was zo blij dat Sofie dit toch nog zag. Ik was zo bang geweest dat Sofie dit nooit meer ging meemaken, en nu maakte ze het echt mee. Ik deed moeite om niet te huilen. Toen we weer op de gang waren liep er toch een traan over mijn wang. Sofie glimlachte. "Niet huilen mam, dan moet ik ook huilen." Ik glimlachte en gaf haar een knuffel.