Our love story part 2 ;)

47.

Oke, de eigenaresse van dit account is dus echt een trage updatester, maar nu ze een dagje bij mij is update is dus maar voor haar... Enjoy!

(Vanuit Sofie)

De volgende ochtend was ik even alleen thuis. Niet dat ik het erg vond, ik vond het wel even fijn. Mijn ouders waren heel lief, maar zo bezorgd... Nu waren ze, op aandringen van mij, samen met Daan boodschappen aan het doen. Ik lag op de bank tv te kijken toen de deurbel ging. Ik stond op en liep naar de deur. Dat zouden de buren wel zijn of zo. Toen ik opendeed stokte mijn adem in mijn keel. "Zo, dit had je niet verwacht he?" Die stem herkende ik uit duizenden. Kimberly. Ik was niet in staat om iets te zeggen, en voor ik het wist liep Kimberly naar binnen. "Wat kom je hier doen?" Vroeg ik een beetje bang. "Ik zei toch dat ik je niet met rust ging laten. Dit was nog maar het begin Soof. Jij moet alcohol en drugs leren verdragen." Zei ze. Ik werd bang van haar. "Ik ga echt niet meer mee." Zei ik vastbesloten. "Oh, dat hoeft ook niet... Ik heb zo mijn andere plannetjes... En ja, je papa en mama zijn er nu ook niet, dus ik kan doen wat ik wil." Kimberly grinnikte bij de woorden die ze uitsprak. Ik liet niks merken, maar vanbinnen voelde ik totale paniek. Ik moest mama bellen, zo snel mogelijk. Maar hoe? Ineens ging de telefoon van Kimberly. Ze zuchtte hoorbaar en liep naar de gang. Dit was mijn kans. Snel zocht ik mama op in mijn contacten en drukte op bellen. "Wat is er liefje?" Was het eerste wat ik hoorde. "Mam, Kimberly is hier. Kom snel thuis alsjeblieft..." Fluisterde ik. Kimberly mocht dit echt niet horen. "We komen eraan." Was het antwoord van mijn moeder en niet veel later werd de verbinding verbroken. Ik zuchtte en ging op de bank zitten. Rustig blijven, mama en papa kwamen zo thuis.

(Vanuit Ilse)

Toen we de oprit op reden renden Bart en ik naar de voordeur. Bart stak de sleutel in het slot en toen we binnenkwamen hoorden we de stem van Kimberly. Snel deed ik de deur van de woonkamer open. Kimberly keek eerst geschrokken, maar herstelde zich snel en keek brutaal naar Bart en mij. Sofie zat huilend op de bank. Ik liep naar haar toe en trok haar dicht tegen me aan. "Ja hoor, je mammie en pappie zijn weer thuis, nou fijn voor jou! Ik pak jou wel!" Riep Kimberly. Bart hield zich bezig met Kimberly terwijl ik Sofie probeerde te kalmeren. Ze was totaal overstuur. "Ik ben zo bang..." Snikte ze. "Wij blijven bij je liefje... We laten je niet meer alleen. Niet bang zijn..." Zei ik. Kimberly en Bart stonden inmiddels in de gang en Daan was naar boven gevlucht. Sofie was niet in staat om ook maar iets uit te leggen,dus ik liet haar eerst maar even uithuilen. Wat was er gebeurd...?