Our love story part 2 ;)

14.

(Vanuit Ilse)

Ik zat op een stoel naast het bed van Sofie. Ik hoorde allemaal piepjes om me heen en het was donker op de kamer. Ik had geen idee welk uur van de nacht het was. Bart was bij Daan thuis. Mijn moeder en zijn ouders waren daar ook. Ik bleef bij Sofie deze nacht. De dokters hadden gezegd dat ik beter naar huis kon gaan omdat ik ook rust nodig had, maar ik wilde het niet. Ik sliep toch niet. Ik bleef maar kijken naar mijn meisje. Ik geloofde gewoon niet dat dit allemaal echt was. Een overdosis... Dit kon toch niet...? En wat had Kimberly hiermee te maken? Gek genoeg kon het me nu nog vrij weinig schelen. Het enige wat me bezighield was Sofie. Ik was zo bang... Ik pakte haar hand vast en gaf er een kus op. "Word alsjeblieft wakker schatje..." Fluisterde ik. Er liep een traan over mijn wang. Ik was nog nooit zo bang geweest. Ik was zo bang dat Sofie het niet ging redden. "Gaat het mevrouw?" Hoorde ik ineens. Ik keek geschrokken op en zag een verpleegster staan. "Ja, sorry." Stamelde ik. De verpleegster glimlachte. "Het geeft niet. Wilt u iets te drinken of eten?" Ik schudde mijn hoofd en bedankte haar. Na een paar minuten kwam ze terug met een kop thee en een deken. "Hier, voor de zekerheid. U moet ook aan uzelf denken." Glimlachte de verpleegster. Ik glimlachte even en de verpleegster ging aan de gang met een van de apparaten. Ze zag mij bezorgd kijken. "Ze ademt heel regelmatig en haar hartslag is ook weer een stuk regelmatiger. Dat is alleen maar goed." Stelde ze me gerust. Ik glimlachte even. "Gelukkig." "Als u me nodig hebt of als u even wilt praten kunt u me vinden in het kantoor. De laatste deur van de gang. Ik ben er de hele nacht." Zei de verpleegster. Ik glimlachte en knikte. "Bedankt." "Geen dank mevrouw." Zei de verpleegster en ze liep weg. Ik keek weer naar Sofie. Hoe kon dit...?

COMMENTS?
TIPS?