Our love story part 2 ;)

50.

(Vanuit Bart)

Het was een avond later en Ilse en ik slenterden samen door een parkje. Het was onze trouwdag vandaag. We waren net uit eten geweest en nu liepen we, hand in hand, langs de vijver. Het was stil. Ik keek even opzij naar Ilse, mijn vrouw. Ze was mooi vandaag. Ilse was altijd mooi, maar nu zo in het maanlicht kon ik uren naar haar blijven kijken. Het tikkende geluid van haar donkerrode pumps en de blonde haren die wapperden in de wind maakten het plaatje compleet. "Waar kijk je naar?" Ilse keek me aan. Ik glimlachte even naar haar. "Naar jou." Ilse lachte even. "Dat merk ik. Maar waarom?" Ik lachte. Ilse kon soms zo naïef zijn. Dat was alleen maar schattig. "Omdat je mooi bent." Beantwoordde ik haar vraag. Ilse liet een onzekere glimlach zien. Een glimlach die mij bekend voorkwam. De glimlach die ze mij altijd gaf als ik haar een complimentje gaf. Het was schattig en aantrekkelijk tegelijk. "Je bent lief." Zei Ilse na een tijdje. "Nee, het is gewoon de waarheid schatje." Glimlachte ik. Ik hoorde Ilse grinniken. "Slijmbal." Ik begon te lachen. "He, ik meen het!" Bracht ik uit. Ilse lachte. "Weet ik, weet ik." Zei ze. Ze kwam dichter tegen me aanlopen en ik sloeg mijn arm om haar heen. Dit was een bijzondere dag voor ons allebei. De dag waarop we een belofte hadden gedaan waar ik nog geen seconde spijt van had gehad. Na geen enkele discussie, geen enkel meningsverschil en geen enkele tuzie. Ilse was alles voor mij; mijn beste vriendin, mijn kleine zusje, mijn zakelijke parter, mijn vrouw en boven alles: de moeder van mijn kinderen. Dat was iets wat ik nog het meest bewonderde in haar. Ilse was een geweldige moeder. "Ik vind het nog altijd raar dat wij geen kinderen hadden toen wij trouwden." De stem van Ilse haalde me uit mijn gedachten. Ik knikte. "Ja. Toen hadden we allebei nog geen idee wat er allemaal ging gebeuren in ons leven." Ilse schudde haar hoofd. "Nee... Het enige wat ik toen hoopte was dat ik gelukkig ging worden." Merkte Ilse op. Ik keek haar aan. "En is dat gelukt?" Ilse glimlachte even en stond stil. Ze streelde met een hand mijn hals en haar andere hand legde ze op mijn borst. Ik legde mijn handen om haar middel en trok haar dochter tegen me aan. "Wat denk je zelf? Er is niemand die me zo gelukkig maakt als jij." Zei ze zacht. Ik glimlachte en boog mijn hoofd een beetje voorover. Ilse glimlachte en al snel vonden mijn lippen die van haar. Deze zoen voelde net zoals de eerste keer dat Ilse en ik zoenden. Alle vlinders waren weer aanwezig in mijn buik en ook de lekkere geur van Ilse's parfum was nog altijd daar. Zo lang getrouwd, maar er was helemaal niets veranderd...