Our love story part 2 ;)

15.

(Vanuit Daan)

Ik werd wakker in het bed van papa en mama. Wat was er ook alweer gebeurd? Oh ja. Ik moest alweer bijna huilen bij de gedachte dat Sofie misschien dood ging. Ik kon het niet geloven. Wat was er gebeurd? Hoe kon dit? Opeens ging de deur van de kamer open. Het was oma. "He lieverd, heb je wel een beetje geslapen?" Vroeg ze toen ze bij me op bed kwam zitten. Ik knikte en keek oma bang aan. "Hoe is het met Sofie?" Vroeg ik. Oma keek me bezorgd aan. "Hetzelfde schatje. We gaan zo even naar haar toe. De buren komen hier voor jou." Ik knikte en staarde voor me uit. "Wanneer mag ik haar zien?" Vroeg ik. Oma leek even te schrikken. "Misschien over een paar dagen Daantje." "Oke." Zei ik. Oma gaf me een kus op mijn hoofd en verliet de kamer weer.

(Vanuit Ilse)

Het was tien uur 's ochtends toen ik een berichtje van Bart kreeg. Hij en mijn moeder en schoonouders kwamen eraan. Even later liep ik door de gangen van het ziekenhuis. Ik zag mensen verbaasd naar me kijken. Ik haatte dit. Ik had totaal geen zin om te vertellen wat er aan de hand was, al wist ik wel dat de media dit een keer moest weten. Ik zuchtte en liep door. Het kon me ook totaal niet schelen hoe ik eruit zag. Het interesseerde me allemaal niks. Ik liep naar de hoofdingang van het ziekenhuis en toen ik Bart zag brak mijn hart. Hij viel me in de armen en ik begon te snikken. Bart hield me stevig vast en gaf me een kus op mijn hoofd. "Is Daan wel oke?" Vroeg ik door mijn tranen heen. "Ja, maak je daar alsjeblieft geen zorgen over liefje." Zei Bart. Ik knikte en gaf hem een kus. Ik gaf ook mijn moeder en mijn schoonouders een knuffel en we liepen naar Sofie.

(Vanuit Carla)

"Ik weet dat het moeilijk is liefje, maar het is echt goed om even naar huis te gaan." Zei ik. We zaten samen in de auto. Ilse knikte. "Ik weet het..." Zuchtte Ilse. Ze probeerde te letten op het verkeer en zweeg. Ik vond het verschrikkelijk. "Je hebt niet geslapen vannacht of wel?" Vroeg ik voorzichtig. Ilse keek me aan. "Nee. Ik ben de hele nacht bij Sofie geweest. Ik slaap vannacht ook niet." Ze deed moeite om niet in tranen uit te barsten. Ik legde mijn hand op haar been. Ilse keek me even dankbaar aan en concentreerde zich toen weer op de weg.

"Mama!" Riep Daan terwijl hij op Ilse afrende. Ilse spreidde haar armen en Daan vloog haar in de armen. Ik zag dat Ilse weer moeite deed om haar tranen te bedwingen, maar ze bleef sterk. We liepen naar de woonkamer en de moeder van Bart zette thee. "Ik ben blij dat je thuis bent mam." Zei Daan. Ilse glimlachte en trok hem naar haar toe. Wat een ramp was dit.

COMMENTS?
TIPS?