Our love story part 2 ;)

17.

(Vanuit Ilse)

"Wat moeten we nou zeggen tegen de media?" Zuchtte ik toen ik de privé nog een keer las. Er waren vragen waarom ik zoveel in het ziekenhuis was. Bart kwam achter me staan en legde zijn hand op mijn schouder. "Misschien moeten we iets over de situatie vertellen liefje..." Ik zuchtte diep en keek hem aan. "Maar dat kan ik echt niet..." Ik deed moeite om niet weer in tranen uit te barsten. Bart zag het en kwam naast me zitten. Hij sloeg zijn arm om me heen en zei:"mail je manager dan. Dan komt het allemaal goed." Ik knikte en legde mijn hoofd op zijn schouder. Op dat moment kwam Daan binnen. "Ik kwam Kimberly tegen." Was het eerste wat hij zei. Bart en ik keken elkaar geschrokken aan. "En wat zei ze?" Vroeg Bart. "Hoe het ging met Sofie. En of jullie doorhadden dat Sofie eindelijk stoer was of zo." "Wat?!" Zei ik geschrokken. Daan haalde zijn schouders op. "Waarom vindt Sofie haar zo leuk?" Zuchtte ik. "Ze heeft alleen maar slechte bedoelingen met haar..." Voegde Bart eraan toe terwijl hij opstond. Ik knikte. "Maar mama, wat nou als het fout gaat met Sofie?" Vroeg Daan een beetje bang. "Ben je daar bang voor?" Vroeg ik toen. Daan knikte voorzichtig. Ik wenkte hem naar de bank en Daan kwam bij me zitten. "Dat snap ik liefje, dat zijn wij ook. Maar we weten het niet. Het kan fout gaan, maar het kan ook goed gaan. Het enige wat we kunnen doen is afwachten en op het beste hopen." Zei ik. Daan knikte en legde zijn hoofd op mijn schouder. Ik zuchtte en sloeg mijn arm om hem heen. Ik wilde hem zo graag gerust stellen, maar ik kon het niet. Er was niks zeker over de situatie van Sofie, en dat was doodeng. "Mag ik straks mee naar Sofie?" Vroeg Daan ineens. "Natuurlijk, maar je zal er wel een beetje van schrikken." Zei ik. Daan knikte. "Dat maakt me niet uit. Ik wil haar zien."

COMMENTS?
TIPS?