Our love story part 2 ;)

31.

(Vanuit Ilse)

Het was een half uurtje later en ik liep alleen door de gangen van het ziekenhuis. Bart was even naar huis voor Daan en ik was met hem naar de auto gelopen. Ik was zo opgelucht nu Sofie eindelijk wakker was! Toen ik weer bij haar kamer kwam waren haar ogen open. "He schatje, je bent weer wakker." Glimlachte ik. Sofie knikte met moeite en ik ging naast haar zitten. Ik pakte haar hand en Sofie keek even naar me. "Waarom ben je zo dik?" Vroeg ze zacht. Ik grinnikte even, maar bedacht me toen dat ik Sofie nu moest vertellen dat ik zwanger was. Hoe ging ze reageren? Straks werd ze hartstikke boos... "Ik ben zwanger liefje..." Zei ik voorzichtig. Sofie keek me even niet begrijpend aan, maar zei toen:"echt?" Ik knikte. "Ja. Het spijt me meisje." "Leuk." Zei Sofie toen. Ik keek haar verbaasd aan. "Meen je dat?" Vroeg ik verbaasd. "Ja, natuurlijk. Ik wilde altijd al nog een broertje of zusje." Sofie keek me aan. Ik glimlachte. "Gelukkig... Ik ben zo bang geweest dat je het niet meer ging meemaken..." Zuchtte ik. Ik deed moeite om niet in tranen uit te barsten. "Waarom dan?" Vroeg Sofie. Ik zuchtte diep. "Lieverd, je hebt een hele tijd in coma gelegen. Weet je nog wat er is gebeurd?" Sofie dacht na en schudde toen haar hoofd. "Dat geeft niet liefje, dat komt wel weer." Zei ik. Sofie knikte en ik zag dat ze moe was. "Ga maar weer even lekker slapen liefje, ik blijf bij je." Sofie knikte zwakjes en sloot toen haar ogen. Ik liep even naar de gang en belde Bart. "Ik heb het verteld en ze was blij." Zei ik. "Ze was blij?" Hoorde ik aan de andere kant van de lijn. "Ja, ik ben zo opgelucht." Zei ik half huilend. "Rustig liefje, ik ook." Suste Bart. "Ik hou van je..." Snikte ik. "Ik ook van jou liefje." Hoorde ik. Toen ik terug kwam bij Sofie keek ik even naar haar. Zou het allemaal dan toch nog goed komen? Ik ging naast haar zitten en streek even door haar haar. "Ik hou van je meisje..." Fluisterde ik.

COMMENTS?
TIPS?