Our love story part 2 ;)

42.

(Vanuit Sofie)

"Alles ziet er prima uit, alleen je bloeddruk is een beetje aan de lage kant. Die moet nog wel iets omhoog voordat je naar huis kunt." Zei de dokter. Het was twee dagen later. Ik knikte en de dokter verliet de kamer. Ik zakte teleurgesteld terug in mijn kussen. Waarom was ik nou nog steeds niet beter? Ik werd helemaal gek van dit ziekenhuis... Straks mocht ik over een paar dagen nog niet naar huis, wat dan? "Hey Sofie!" Ik keek op en zag dat Marion in de kamer stond. Ik glimlachte even en wenkte haar. Marion kwam naast me zitten en keek me aan. "Ben je verdrietig?" Vroeg ze bezorgd. Ik haalde mijn schouders op. "Een beetje. Mijn bloeddruk is nog steeds te laag en ik ben bang dat ik niet naar huis mag." Marion knikte. "Het komt wel goed meid, geloof mij." Ik glimlachte even en knikte. "Ik wil gewoon naar huis." Zei ik. Marion glimlachte. "Mis je je ouders?" Vroeg ze. Ik vond mezelf veel te oud om dit toe te geven, maar ik kon niet anders. "Ja. Ik wil gewoon weer dat alles normaal is." Was mijn antwoord. Marion knikte. "Dat is heel logisch. Je hebt echt een klap gehad, maar dat is heel moeilijk om zomaar te accepteren." Ik zuchtte. "Ja." Marion glimlachte. "Alles komt goed. Echt." Ik knikte. Was het maar waar...

(Vanuit Daan)

"Waar is mama?" Vroeg ik toen papa alleen de woonkamer binnen kwam. "Mama is nog even in de studio." Was het antwoord van mijn vader. Ik knikte en papa kwam bij me zitten. "Moest mama niet vrij nemen van jou?" Mijn vader glimlachte. "Ja, maar je kent mama. Ze wilde per sé nog even iets regelen met JB." Ik grinnikte. Mijn moeder en haar werk waren gewoon echt onafscheidelijk. Toch ging niet veel later de deur open. "Hey schatjes!" Zei mijn moeder vrolijk toen ze mijn vader en mij een kus gaf. "Hey. Hoe ging het?" Vroeg papa. "Goed. Ik heb meteen even geregeld dat ik straks een tijdje thuis kan blijven als Sofie weer thuis is. Ik moet voor haar zorgen." Antwoordde mijn moeder. Mijn vader knikte. Mijn moeder liep naar de keuken en ik liep achter haar aan. "Mam, gaat alles wel goed?" Vroeg ik een beetje bezorgd. "Ja hoor jochie. Geen zorgen maken om mij." Glimlachte mama terwijl ze mijn wang even streelde.