Our love story part 2 ;)

36.

(Vanuit Sofie)

"Mam? Wanneer mag ik naar huis?" Vroeg ik toen mijn ouders binnen kwamen. Het was een week later en ik was echt helemaal klaar met het ziekenhuis. "Dat weet ik niet liefje, maar ik heb wel goed nieuws voor je." Zei mijn moeder. Mijn ouders kwamen bij me zitten en ik keek ze verbaasd aan. "Wat dan?" Vroeg ik nieuwsgierig. "Sandra komt vanmiddag langs, als jij dat ook wilt tenminste." Mijn moeder keek me aan. Ik dacht even na. "Natuurlijk wil ik dat!" Zei ik toen. Ik wist dat Sandra hier niks aan kon doen. Kimberly had dit veroorzaakt, daar was ik nu ook wel achter. "Oke, ze voelt zich echt heel erg schuldig over alles wat er gebeurd is." Zei mijn vader. "Maar dat moet ze helemaal niet doen..." Stamelde ik. "Nee, maar ja..., het lijkt ons een goed idee dat jij haar dat ook een keer verteld. Ze geeft echt om je Sofie." Glimlachte mijn moeder. Ik glimlachte ook. "Weet ik... En weten jullie nog iets over Kimberly?" Mijn moeder schudde haar hoofd. "Ze heeft niks van zich laten horen. Dus ja..." "Gelukkig." Zuchtte ik. Mijn ouders keken me verbaasd aan. "Ben je boos op haar?" Vroeg mijn vader. Ik knikte. "Ja, hoezo dan?" "Nou, we hadden niet verwacht dat je door zou hebben dat Kimberly dit heeft gedaan." Zei mijn moeder voorzichtig. "Jawel... Ik deed alles wat Kimberly zei... Ze wilde volgens mij precies wat er nu gebeurt is." Mijn ouders knikten. "Maar het is vooral mijn eigen schuld..." Zuchtte ik toen. "Daar gaat het niet om liefje, we zijn vooral blij dat het goed is afgelopen." Zei mijn moeder.

Die middag zat Sandra op mijn bed. Mijn ouders waren thuis en ik merkte dat Sandra zich echt heel schuldig voelde. "Je hoeft je niet schuldig te voelen." Zei ik ineens. Sandra keek me aan. "Maar dat doe ik wel." Was haar antwoord. "Niet doen." Ik legde mijn hand op die van haar. "Jij wilde dit niet." Sandra schudde haar hoofd. "Nee, natuurlijk niet! Ik ben me dood geschrokken! Ik snap gewoon niet hoe Kimberly dit kon doen... Dat zij uit wil, oke, maar dat ze jou meeneemt..." Zei ze. "Ik ging zelf mee... Ik had ook nee kunnen zeggen..." Zei ik toen. "Nee, dat kon je niet. We konden allebei geen nee zeggen tegen Kimberly. We deden alles wat ze zei." Sandra klonk boos. Ik knikte. "Heb jij haar nog gesproken?" Vroeg ik na een tijdje. Sandra knikte. "Ik heb haar verteld dat ik klaar met haar ben en dat vond ze heel zielig van me en toen heb ik haar nooit meer gesproken." "Beter." Zuchtte ik. Sandra glimlachte. "Ze is verleden tijd Soof..."