Our love story part 2 ;)

45.

(Vanuit Sofie)

Die avond lag ik in bed. Ik kon maar niet slapen. Ik dacht terug aan de periode voor mijn ziekenhuisopname. Hoe had ik zo stom kunnen zijn? Ik was zo gemeen tegen mama en papa geweest en ik luisterde totaal niet naar ze. Hoe had ik ooit aan hun kunnen twijfelen? Ik had moeten weten dat ze het beste met me voorhadden... Ik zuchtte diep en voelde de eerste tranen over mijn wangen glijden. Waarom was ik zo stom...? Ik voelde me echt verschrikkelijk. Ik wilde naar mama toe, maar dat kon niet. Of kon het wel? Papa lag vast nog niet in bed maar mama misschien wel. Voorzichtig stapte ik uit en bed en liep ik naar de kamer van mijn ouders. Inderdaad. Mijn moeder zat rechtop in bed met haar telefoon. "Mama...?" Vroeg ik zachtjes. Mijn moeder keek op toen ze mijn stem hoorde. "Liefje, wat is er?" Vroeg ze bezorgd. "Het spijt me zo..." Bracht ik snikkend uit en mijn moeder klopte naast zich op bed. Ik liep ernaar toe en mijn moeder opende het dekbed. Ik ging naast mama zitten en ze sloeg haar armen om me heen. "Hé... Dat weet ik liefje, maar dat hoeft helemaal niet. Papa en ik zijn echt niet boos op jou..." Zei ze rustig terwijl ze mijn rug streelde. Op de een of andere manier bleven de tranen over mijn wangen stromen. "Ik haat mezelf zo..." Snikte ik. Mijn moeder drukte me nog dichter tegen haar aan en gaf me een kus op mijn hoofd. "Dat moet je niet doen liefje... Dat willen wij ook niet. Je bent een schat, dit was gewoon een foutje. Wees blij dat alles goed is gekomen lieverd..." Zei mijn moeder. Langzaam werd ik wat rustiger en kon ik weer een beetje helder denken. Mijn hoofd lag op mijn moeders borst en haar arm lag om me heen. Ze streek langzaam door mijn haar en zuchtte even. "Wil je bij mij slapen?" Vroeg ze ineens. Ik keek haar aan. "Kan dat wel? Waar moet papa dan slapen?" Vroeg ik. Mama lachte. "Die vindt het echt niet erg om voor een nachtje bij Daan te slapen hoor. Kan best." Ik glimlachte en knikte. "Dan doen we dat toch?" Zei mijn moeder. We gingen liggen en mama trok me dicht tegen haar aan. "Welterusten schatje, geen zorgen." Zei ze. Ik glimlachte. "Welterusten mam." Ik gaf haar een kus en ging in haar armen liggen. Eindelijk voelde ik me echt veilig.