Our love story part 2 ;)

5.

(Vanuit Sofie)

Mijn moeder keek me geschrokken aan. "Ik heb rood haar." Zei ik. "WANNEER HEB JIJ DIT GEDAAN?!" Riep mijn moeder. "Mam, doe eens rustig. Kimberly heeft het gedaan." "Wat?! Dit slaat nergens op Sofie!" Vond mijn vader. Ik zuchtte. "Het is mijn haar." "En jij bent ons kind. Als wij zeggen dat het niet mag mag het niet!" Mijn moeder was echt boos. "Het is toch al gebeurd." Zei ik. "Sofie dit accepteren wij echt niet." Zei mijn vader kalm. "Wat willen jullie eraan doen dan?" Ik keek mijn ouders uitdagend aan. Waar haalde ik het lef vandaan eigenlijk? Normaal deed ik nooit zo. Maar Kimberly en Sandra hadden gelijk. Ik moest stoerder worden, en dit hoorde daarbij. "SOFIE VERGOOSSEN! HOE HAAL JE HET IN JE HOOFD OM DIT TE DOEN?!" Riep mijn moeder. "Waarom doen jullie zo moeilijk!" Zuchtte ik boos. Mijn ouders keken elkaar hopeloos aan. "Sofie, waar komt dit gedrag nou ineens vandaan?" Vroeg mijn moeder nu rustig. "Accepteer het gewoon." Snauwde ik. Mijn moeder keek me boos aan. "Sofie, ik zal je maar heel snel gedragen, want dit slaat nergens op en het is ook geen antwoord op mijn vraag. Waarom doe je zo?" "Omdat ik klaar ben met die brave Sofie. Ik moet stoerder worden." Was mijn antwoord. Mijn moeder keek mijn vader aan en mijn vader knikte. "Sofie, het lijkt me beter dat we hier later over praten. Ga maar naar boven, ik kom er zo aan" "ik ga niet naar boven." Zei ik. "Sofie, jij gaat nu naar boven!" Riep mijn moeder. Ze keek me kwaad aan. "Oke, oke." Zuchtte ik. "Normaal graag!" Snauwde mijn moeder. Ik liep naar boven en liet me op mijn bed vallen. Waarom zeurden mijn ouders zo?

(Vanuit Ilse)

"Mam, waarom heeft Sofie haar haar rood geverfd?" Vroeg Daan. Ik zuchtte. "Ik heb geen idee, zeg het maar." "Wat bezielt haar?" Bart keek me aan. Ik haalde mijn schouders op. "Puberteit of niet, ze moet wel weten wat de regels zijn." Ik stond op. "Ik ga met haar praten." Bart knikte en ik liep naar boven. Ik klopte op de slaapkamerdeur van Sofie en ik deed de deur open. Daar zat Sofie op haar bed met haar telefoon. "Wij moeten praten." Zei ik. Sofie legde haar telefoon weg en ik ging naast haar zitten. "Wat was dit nou voor een actie Sofie?" Vroeg ik. Sofie haalde haar schouders op. "Ik weet dat ik naar jullie had moeten luisteren, maar ik wilde het zo graag..." Zei ze. Ik zuchtte. "Als je nou even had gewacht, dan hadden papa en ik erover nagedacht. Maar dit stelt me echt teleur Sofie." Sofie knikte. "Het spijt me..." Ik keek haar aan. "Fijn dat je dat zegt. En nu even over Kimberly. Ik denk niet dat dat het beste met jou voorheeft." Sofie keek me verbaasd aan. "Waarom niet?" "Ze is gewoon anders dan jij. Pas een beetje op met haar oke?" Sofie haalde haar schouders op. "Ik zeg dit niet om je te pesten, ik zeg dit omdat ik van je hou Sofie. Dat weet je." Sofie knikte en keek me aan. "Sorry..." Stamelde ze nog een keer. Ik gaf haar een knuffel en zei:"papa en ik willen dit niet nog een keer hebben." "Nee." Zei Sofie. Ik knikte en glimlachte.

COMMENTS?
TIPS?