Loving Bestfriend

Epilogue

"So, you are truly getting married tomorrow..." wika ni Yohan sa aking tabi. Napangiti ako ng malawak sa kanyang sinabi. Nang makita niya ang ngiti ko ay pabirong binangga niya ang balikat ko ng kanyang balikat.

Iyan ang dahilan kung bakit nandito kami ngayon. Hindi ako makatulog dahil siguro sa sobrang saya at kaba para sa magaganap na kasal bukas. Nagpasama muna ako kay Yohan maglakad lakad sa loob ng village at nakarating kami sa park kung saan kami madalas maglaro noong mga bata pa.

Tinuro ko kung nasaan ang swing, nilingon niya iyon at nakuha agad ang gusto kong mangyari. Nagtungo kami sa doon at naupo sa magkatabing swing na naroon. I looked around thoughtfuly.

It's dark but the moon is bright. Iyon ang nagsisilbing liwanag namin laban sa dilim. I tilted my feet so only my toes were touching the ground and pushed myself back to make the swing move. I repeated the motion and pushed myself back a little farther so I will keep swinging.

"Yeah. After so many years of looking for the right guy, I finally found him." I said proudly. Sinulyapan ko si Yohan at nginitian. Ganon din ang kanyang ginawa.

I'm contented to know he's happy and that we both are.

Tiningala ko ang langit upang pagmasdan ang mga bituin. Hindi pa rin ako makapaniwala na tinupad nila ang hiling ko. Heto ako at ikakasal na bukas sa lalaking mahal ko at mahal ako.

Every time I think of my fiancé, my heart starts to flutter. He's every bit of the man I dreamed of. Napakaswerte ko pa rin pala para matagpuan siya. Thinking back, I realized that everything were bound to happen for me to be right where I am now. Kinailangan kong tumawa at umiyak, sumaya at masaktan upang mangyari ang nararapat.

"How does it feel? You nervous?" Natatawang tanong ni Yohan. Tumawa rin ako and then nodded.

Nanatili siyang nakaupo sa swing katabi ko ng hindi gumagalaw. Ang kaliwang kamay ay nakahawak sa kadenang hawakan ng swing habang nakaharap sa akin ang katawan para panoorin ako at ang aking mga ekspresyon.

"Oo naman but most of all, happy and excited. Basta! Mixed emotions talaga." Sabi ko pa na parang hindi niya maiintindihan ang nararamdaman ko. Tinulak ko ang kadena ng inuupuan niyang swing kaya siya umalog ng kaunti.

"Hindi ka ba nakararamdam ng cold feet? You still have time to back out of your wedding." Nakangiting biro niya. Tumawa ako ng malakas and swinged myself to the side para maabot siya at mahampas. Tumatawang mabilis na umilag naman siya.

"Ikaw, bad influence ka! Sure na sure na akong magpakasal sa kanya no! I'll never back out." Firm and sigurado kong pahayag. Totoo naman. I think whatever happens, I'll never change my decision.

Natahimik si Yohan at naging seryoso bigla ang kanyang mukha. Ginawa niya ang nakahiligan niyang gawin, tiningala ang langit. Ginaya ko siya at tinignan na rin ang maliwanag na kalangitan.

The sky is bright thus some stars are not very visible. I have to squint my eyes a little just to see some of them. Pero may isang grupo ng mga bituin ang bukod tanging kapansin-pansin. Malapit sa buwan ay may limang bituing nakahanay. Hindi ko maiwasang huwag mapangiti sa nakikita. 

"Well then, I guess wala na akong magagawa pa to change your mind." Umiling siya, tumingin sa akin saka yumuko. I cannot hear his emotions from his voice. Hindi ko rin makita ang kanyang expression kaya ay mas pinili kong huwag na lang umimik. Hinintay ko nalang siyang magsalita ulit.

"But, if he makes you happy then okay na ako doon. I know he will love and treasure you." He said as if conceding. Napatitig ako sa kanya, nakayuko pa rin siya.

"Subukan niya lang talagang saktan at paiyakin ka, bubugbugin ko siya." He added then looked at me with an arrogant face. Napangiti akong muli na unti-unting nauwi sa pagtawa.