YALANCI DADI

İŞ

Samet kolumu tutup beni öne ittirerek ilerletmeye çalıştığında karşı çıkamadım, beni ele vermediyse bundan sonra da vermezdi herhalde. Ah kimi kandırıyorum istese beş dakika içinde beni nezarete attırır, bunun bir kesinliği yok ki. 

Hakan kapıdan içeri girmişti. Ayaklarımı yere daha sağlam basarak durdum Samet'te önüme geçip yüzüme baktı. Resmen iş için hayatımı tehlikeye atıyordum. 

''Ne bekliyorsun yürüsene.''

''Ne yapmaya çalışıyorsun ?''

''Seni iş görüşmesine götürmeye çalışıyorum.''

''Dalga geçme benimle, ne olduğumu biliyorsan neden bu kadar sakinsin ? Amacın ne senin ?''

Sesim istem dışı yükseliyordu ama bu elimde olan bir şey değildi. 

''Bak, Elif bizim göz bebeğimizdir. İlk defa bir kadına karşı sevecen davrandı, evet onu sana emanet etmek akıl karı değil, bir hırsızı eve almak tamamen delilik ama evde kamera sistemleri var, korumalar kapıda, bir sorun teşkil etmeyeceğini umuyorum.''

Ağzım açık kalmıştı benim hırsız olduğumu bile bile beni evlerine sokuyordu. Hem de Elif'i emanet ediyordu. 

''Hakan bilmeyecek yoksa anında kodese tıkar seni, zaten içeride konuşacağız, bizimle kaldığın süre boyunca nasıl biri olman gerekiyorsa öyle olacaksın. Konuşma sırasında asla yalan söyleme. Hırsız mısın diye sormayacaktır. O yüzden sesini çıkarma sadece işine odaklan. Tamam mı ?''

''Sen ne yaptığının farkındasın değil mi ? Ayrıca işe alınacağımı nereden biliyorsun ? Belki ben iş istemiyorum ?''

''İş istemesen buraya gelmezdin, işe alınacağını biliyorum çünkü Hakan'la ben konuştum hatırlarsan.''

Diyecek sözüm yoktu. İş istiyordum evet ama böyle bir şeyde beklememiştim açıkçası. 

''Şimdi yürü.''

Samet'in beni iteklemesine sesimi çıkarmadım. Şuan aklımda olan şey içeride nasıl konuşacağımdı. Belki de böyle olması gerekiyordu. Boş verdim ve ilerlemeye devam ettim.

Sonuçta her şey olacağına varırdı.

_____________________

On dakikadır karşılıklı oturuyorduk. Elif uyanmıştı ve Samet'in kucağında rahat gözüküyordu. Hakan'ın boğazını temizlemesiyle ona baktım. 

''Öncelikle tekrar teşekkür ederiz, Elif'i kurtardığınız için. Burada olma nedeninizi biliyorsunuz, Elif'e bir dadı gerekli ve sizin dadısı olmanızı çok istiyor. İşiniz var mı diye sormuyorum kabul ederseniz zaten çıkmanız gerekecek haliyle, kabul etmezseniz de eğer herkes kendi yoluna.'' 

Ne kadar gerçekçi bir adamdı.

''Bir işim yok Hakan Bey. İşi de isterim elbet, eğer anlaşabilirsek ?''

''Peki, kendinizi tanıtın lütfen.''

''İsmim Defne SARKIT yirmi iki yaşımdayım. Daha önce dadılık deneyimim olmadı ama üstesinden gelebileceğimi düşünüyorum. Çocuklarla iyi anlaşırım. Ailemi küçük yaşta kaybettim. Doğruyu söylemek gerekirse daha önce uzun süreli bir işim olmadı. Bayanlara pek hoş muamele yapılmıyor bu yüzden sürekli iş değiştirdim. Bütün bunlara rağmen beni işe alacaksınız ben varım.''

Bakışlarım Samet'e kaydığında telefondan mesaj yazdığını fark ettim ve tekrar Hakan'a döndüm. İşi istiyordum. Çalıştığım insanlara ihanet etmezdim ben. Ayrıca hırsızlık yaptığımın dışında her şeyi anlatmıştım. Aklıma tekrar nüfus cüzdanı geldiğinde dudaklarımı dişledim umarım halledebilirdim. Zaten Samet tahmin etmiştir böyle bir sorunum olduğunu. 

''Çocuklarla iyi anlaşabildiğinizi biliyorum. Arabada fark etmiştim. Deneyebiliriz. Elif'te ilk defa böyle bir istekte bulundu. Bu durum size biraz uçuk gelebilir yani daha bir kaç saat önce tanıdığımız birine küçük bir çocuk emanet etmek ama dediğim gibi ilk defa böyle bir istekte bulundu ve bu bizim için büyük bir olay. Ben bir sorun görmüyorum. Ama burada kalmanız gerekecek, yatılı dadıya ihtiyacımız var. Bazen Samet'le beraber iş ile ilgili seyahatlere çıkmamız gerekiyor. Bu sizin için bir sorun mudur ?'' 

Sorun mu ? Asla. Zaten benim kalacak yerim bile yoktu ki. Dört kişi eski bir evde kalıyorduk ve birbirimizi tanımazdık bile. Bu iyi olmuştu. Ama yine de utanmıştım sonuçta zengin insanların evindeydim. Evsiz, işsiz, güçsüz biri olarak kendimi kötü hissetmiştim.

''Benim için sorun değil'' dedim utana sıkıla.

''O halde işe alındın Defne. Hayırlı olsun.''