YALANCI DADI

GERÇEKLER (2)

Eve vardığımız da titremem hala geçmemişti arabadan inmeden önce Samet'e baktım onun da yüzün de endişeli bir ifade vardı, beni rahatlatmak için gülümsüyordu ama ikimiz de biliyorduk ki Hakan'la konuşmak hiç kolay olmayacaktı. O zaten daha önce büyük bir ihanet ile yıkılmıştı şimdi aynı acıyı ona ben yaşatmıştım. Evet ihanet şekillerimiz farklıydı ama hayatına bir daha hiç yalan almak istemeyen bir adamı tamamen yalan olan hayatıma sokmuştum.

Gözünün içine baka baka kendimi farklı biri gibi tanıtmıştım.

Sevgili olmuştuk, bana güvenmişti ama ben yine de susmuştum.

Arabadan inip eve doğru yürürken Samet hemen yanıma geldi ve koluyla beni sarıp güç vermek istercesine sıktı.
Beraber eve girdiğimizde Elif etrafta gözükmüyordu ama Hakan aynı filmlerdeki gibi yüzünü cama dönmüş dimdik ve kaskatı duruyordu. 

"Samet odana çık." Sesi o kadar sertti ki, kalbim tekledi.

"Abi -"

"Samet dedim."

"Abi bir dinle."

"Dinleyeceğim zaten, ama o yanında ki yalancıyı."

"Hayır bizden dinleyeceksin." Artık Samet'in sesi de sert çıkıyordu.

"Sen-"

''Biliyordum.''

Bir hışım bize döndü. ''Ne ?!!''

''Dedim ki biliyordum, Defne'nin geçmişini biliyordum.''

''Sen beni kandırdın mı yani ? Sen ne söylediğinin farkında mısın ?'' 

''Abi dinle. Önce bir dinle. Azra yok karşında. Defne var. DEFNE.''

''NE FARK EDER İKİSİ DE YALANCI DEĞİL Mİ ?'' Dönüp bana baktı. ''HA YALANCI DADI ? YALANDAN İBARET OLDUĞUNU İNKAR EDEBİLİR MİSİN ?''

Ağzımı açıp tek kelime edemiyordum. Ne söyleyecektim ki zaten. Doğruydu. Yalandım ben.

''ABİ !'' Samet o kadar yüksek sesle bağırmıştı ki yerimde sıçradım.

''NE !'' Hakan'ın da ondan aşağı kalır yanı yoktu.

''SEN BİLİYOR MUSUN BU KIZ NASIL BİR HAYAT YAŞAMIŞ. KAÇ KERE TECAVÜZÜN EŞİĞİNDEN DÖNMÜŞ. BEN GÖRÜYORUM, SEN BU KIZA BAKARKEN İÇİN GİDİYOR. DÜŞÜN BİR, TECAVÜZE UĞRADIĞINI DÜŞÜN. BİR PARÇA EKMEK İÇİN HIRSIZLIK YAPMAK NE KADAR AĞIRDIR KİM BİLİR ? SEN BUNU BİLİYOR MUSUN ? BU KIZIN TEK İSTEĞİ NORMAL BİR HAYAT YAŞAMAKTI. DIŞLANMADAN, KORKMADAN YAŞAYABİLMEK. GERÇEKLERİ BİLSEN İŞE ALIR MIYDIN ONU ? YA KIZI BAHÇEDEN İÇERİ BİLE SOKMAZDIN. EVET BEN BİLİYORDUM. VE BİLE BİLE İŞE ALDIM. ÇOKTA İYİ YAPTIM. ŞUNU İNKAR EDEMEZSİN... SEN BU KIZA AŞIK OLDUN !!''

Gözlerimi Hakan'dan alamıyordum. Göz yaşlarım görüşümü bulanıklaştırmıştı. Ağzından çıkacak tek söz benim için her şeydi.

''Ben hayatımda yalan istemiyorum dedim ona kaç sefer. Ne sanıyorsunuz beni kalpsiz miyim ben ? Evet kızardım ama böyle bir tepkide vermezdim. Ya karakola gidiyorum ve aşık olduğum kadının hırsız olduğunu öğreniyorum. Bu nasıl bir şey anlayabiliyor musunuz ? Sen Samet, benim nasıl bir yıkım atlattığımı biliyorsun. NASIL SAKLARSINIZ BUNU BENDEN ?''

'Aşık olduğum kadının hırsız olduğunu öğreniyorum.'  Bu cümle kadar ağırı var mıydı acaba ? 

Hakan gözlerimin içine baktığında tek yapabildiğim özür dilemekti. 

''Özür dilerim. Ben anlatacaktım, yemin ederim, sadece nasıl yapacağımı bilemediğim için konuşamadım. Özür dilerim Hakan. Çok özür dilerim.''