YALANCI DADI

EN GÜZEL UYUMA ŞEKLİ

Yaklaşık bir aydır buradaydım. Günlerim bazen yorgun, bazen çabuk, bazen hızlı ve çoğu zaman hiç olmadığı kadar mutlu geçiyordu. Hakan'a karşı bir şeyler hissettiğimi bu zaman içerisinde daha iyi anlamıştım. Elif ile ilgilenirken o kadar farklıydı ki... kitap okurken, televizyon izlerken, salondaki sallanan sandalyesinde yorgunluktan uyuklarken, yemek yerken ve çalışırken, hepsinde farklıydı. Bu farklılık onu gerçekten harika gösteriyordu. Ama Elif ile ilgilenirken onlara bakmaya doyamıyordum. 

Bu süre zarfında Samet ile daha iyi anlaşmaya başlamıştık. Bazı geceler uykumuz kaçtığında bahçede karşılaşıyor, sohbet ediyorduk. O beni, ben de onu dinliyordum ve birbirimize çok iyi arkadaş olmuştuk. 

Elif ise ayrı bir şeydi. Günümü şenlendiren neşe kaynağımdı. Onunla zaman geçirmek o kadar keyifliydi ki bazen parktan ben dönmek istemiyordum. 

Ve şimdi yemek hazırlıyordum. Parktan gelmiştik ve Elif'e banyo yaptırıp salona bırakmıştım. O kadar yorulmuştu ki üzerini değiştirirken uyuklamaya başlamıştı bile ama uyutamamıştım. 

''Güzellik hazır mı yemek ? Kurt gibi açım.''

Arkamı döndüm ve Samet'e gülümsedim. 

''Hazır sadece sofrayı kuracağım.''

''Peki o halde, çağırayım da Hakan sana yardım etsin.''

Arkasını dönmüş mutfaktan çıkarken ardından kırmızı bir yüzle bakıyordum, kalbime tuhaf bir şeyler olmaya başlamıştı bile.

''Malum tabaklar üst rafta.''

Son cümlesini bağırarak söylemişti. Derin bir nefes alarak önüme döndüm. Bir ara şu rafların yerini değiştirmeliydim. Hatta şimdi yapabilirdim. Elime aldığım çatal ve kaşıkları masaya koydum ve dolaplara yöneldim. 

''Yardım ister misin ?'' Sesin sahibi Hakan'dı. Dönüp yüzüne baktım. ''Aslında fena olmaz.''

Geçen süre zarfında eve alışmakla birlikte Hakan'la biraz daha birbirimize alışmıştık. Samet kadar olmasa da anlaşıyorduk. Gerçi hala yüzünde bir sertlik vardı ama zamanla geçeceğini umuyordum.

''Şu en üst raftaki tabakları verir misin ?''

Dediğim yere uzandı ve tabakların hepsini indirip bana verdi.

''Pekala, şimdi ?''

''Şimdi bir alt raftaki tencereleri indir ve tabakları aldığın yere koy.''

______________________

Dolap yerleştirme işimiz bittiğinde çok eğlenmiştim. Bir ay boyunca Hakan'la, davet dışında güzel bir anımız olmuştu bana göre.  Doğruyu söylemek gerekirse Hakan'la göz göze gelmek bile en güzel anıydı bana.

''Sadece eşyaların yerini değiştirdik ama yorucuymuş.''

''Pek değil aslında. Alışınca yorulmuyorsun.''

''O halde alışmak istemiyorum.''

Yüzüne bakıp gülümsedim. Şu an bile, asık suratıyla onu kocaman öpmek istiyordum. Böyle düşündüğüm içinde utanıyordum ama onunla zaman geçirdiğim her an ona daha çok alışıyordum. Kendimi engelleyemiyor sınır koyamıyordum.

Sandalyelerden birine oturdu, bende elimdeki su bardağını tezgaha koymak için dönmüştüm  ki bardağı tezgahın kenarına çarptım.

 ''Aaahh.''

''İyi misin ?'' Hakan'ın telaşla yerinden fırlaması gözümden kaçmamıştı.

''Aah... evet.''