Κάποιος να την προσέχει..

κεφάλαιο 20

ΤΖΟΡΤΖΙΝΑ

Όταν έφυγε από το γραφείο έμεινα μόνη... αισθανόμουν διαλυμένη και ηλίθια! Τα έβαλε πάλι με τα ρούχα μου, θέλω να προκαλώ λέει τους άντρες... αυτό το βλάκα ήθελα να προκαλέσω αλλά με είχε προλάβει η άλλη! Έπρεπε να βγω έξω και να πάω να του τα πω ένα χεράκι... ο γάιδαρος! Τόσα χρόνια μια χαρά ήμουνα, δεν ήθελα κανέναν και ένιωθα ευτυχισμένη! Και τώρα ήρθε αυτός, με τα ωραία του μπλε μάτια, το αξύριστο πρόσωπο και το σφιχτό σώμα για να με αναστατώσει και να μη ξέρω τι μου γίνεται.. τον μισώ.. τον ΜΙΣΩ! Δεν πρόκειται να του δώσω ξανά σημασία, τελείωσα μαζί του! Υπάρχουν και άλλες σχολές που μπορώ να πάω να γραφτώ. Αν αυτός πιστεύει στ'αλήθεια όλα αυτά που μου είπε, τότε δεν αξίζει να τον σκέφτομαι.. Η ώρα περνάει αλλά δεν μπορώ να βγω έξω, πονάω μόνο που τον σκέφτομαι με την άλλη, δεν θέλω να τους δω και μαζί... Μετά από μία ώρα περίπου, η πόρτα ανοίγει και η Έλσα με κοιτάει καλά καλά...

«Πως είσαι κοριτσάκι;»

«Καλά.. έφυγε;»

«Ναι.. σίγουρα είσαι καλά;»

«Ναι! Αυτός ο βλάκας τελείωσε για μένα.. μαζί της έφυγε;»

«Ναι..» γαμώτο!

«Πάμε έξω, θέλω να πιω!» βγαίνω έξω και ζητάω από τον Πάνο να μου βάλει κάτι δυνατό, στο τρίτο ποτό ο Μπάμπης με πήρε με το ζόρι και με πήγε σπίτι. Δεν ήθελα αλλά τι να έκανα. Κοιμήθηκα μέχρι τις πέντε το πρωί. Όταν άνοιξα τα μάτια μου, έξω ήταν ακόμα νύχτα. Έφτιαξα ένα τριπλό ελληνικό και ξεκίνησα να κάνω φασίνα. Πάντα όταν είχα νεύρα με έπιανε η προκοπή. Θυμάμαι η μαμά μου όταν ήμουν πιο μικρή πολλές φορές με εκνεύριζε επίτηδες για να τακτοποιήσω το δωμάτιο μου.. Το σπιτάκι μου είναι μικρό και μία ώρα μετά είναι όλα τακτοποιημένα και πεντακάθαρα! Το μόνο που μου μένει είναι να κατεβάσω τα σκουπίδια. Στην είσοδο με περιμένει μια έκπληξη, στην αρχή μου μοιάζει ευχάριστη, όταν όμως τον παρατηρώ καλύτερα βλέπω ότι φοράει τα ρούχα που φορούσε και χτες το βράδυ, άρα πέρασε κάπου το βράδυ του που δεν μπόρεσε να αλλάξει... μαζί της! Τον προσπερνάω, πετάω τα σκουπίδια στον κάδο και επιστρέφω στο σπίτι χωρίς να του δώσω σημασία.

Είχε περάσει σχεδόν μια εβδομάδα και εννοείται ότι δεν είχα πατήσει στη σχολή. Δεν ήθελα να βλέπω τα μούτρα του, δηλαδή ήθελα αλλά δεν μπορούσα. Η Έλσα με ρώτησε και τις δύο φορές αν θα πήγαινα στο μάθημα αυτοάμυνας και της είχα πει ναι. Στο τέλος όμως δεν πήγα και το πήρα απόφαση , θα έβρισκα άλλη σχολή και θα συνέχιζα εκεί τα μαθήματα. Με την Έλσα πήγαμε για ψώνια και έπειτα κάτσαμε για καφέ, της είπα όλα αυτά που έγιναν μεταξύ μας και για πρώτη φορά δεν είχε απάντηση. Ήξερε ότι το φιλί που έδωσα στον Πάνο ήταν για να με δει ο Ορέστης, όπως ήξερε ότι δεν είχα προχωρήσει με κανέναν.