Κάποιος να την προσέχει..

κεφάλαιο 19

ΟΡΕΣΤΗΣ

Όταν μπήκα μέσα στο γραφείο βρήκα την Μαρίνα να ξεφυλλίζει ένα περιοδικό. Σηκώθηκε όρθια και πήγε να με φιλήσει, έπιασα τα χέρια της και την απομάκρυνα.

«Έχουμε αργήσει.. πάμε;»

«Ναι.. σίγουρα δεν σε πειράζει να μείνω στο σπίτι σου..»

«Η αλήθεια είναι ότι θα προτιμούσα να... μη μείνεις...»

«Εντάξει τότε! Θα με πας στο ξενοδοχείο μου;» δεν φαίνεται ενοχλημένη, δεν θα μπορούσα να την έχω στο σπίτι, δεν θα μπορούσα να τη έχω γενικά, απορώ τι σκεφτόμουν!

Την αφήνω στο ξενοδοχείο της και κανονίζουμε να βγούμε το βράδυ. Αν δεν το έχει καταλάβει ακόμα θα της το εξηγήσω το βράδυ, δεν μπορούμε να βρισκόμαστε έτσι.. όπως βρισκόμασταν. Επιστρέφω στο σπίτι και στο δρόμο ενημερώνομαι για το που βρίσκεται η Τζορτζίνα. Μιλάω με τον Αλέξη και επιτέλους μαθαίνω ότι το σκίτσο ταυτοποιήθηκε. Μου έχει στείλει τα στοιχεία του δράστη με μέιλ, μάλλον θα χρειαστεί να του κάνω μια επίσκεψη..

Μιλάω με την αδερφή μου και μετά από πολλούς μήνες ο ανιψιός μου θέλει επιτέλους να μου μιλήσει... η καρδιά μου χτυπάει δυνατά, έχουμε να μιλήσουμε σχεδόν ένα χρόνο.

«Γεια..»

«Γεια σου Παντελή.. τι κάνεις;»

«Εγώ καλά είμαι.. εσύ που είσαι χαμένος;» η φωνή του έχει βαρύνει αρκετά, λες να καπνίζει; Δεκαεπτά είναι... μπορεί.

«Είμαι καλά και σας σκέφτομαι, μου λείπετε..

«Η μαμά είπε ότι θα έρθεις σε λίγες μέρες αλλά εννοείται ότι δεν την πίστεψα! Είπα και στην Ειρήνη να μη χαίρεται τσάμπα.»

«Θα έρθω!»

«Το έχεις πει πολλές φορές, τώρα γιατί να σε πιστέψω;»

«Παντελή θα έρθω.»

«Αν δεν έρθεις καλύτερα να μη ξανά πάρεις τηλέφωνο... κάθε φορά που μιλάτε με τη μαμά, αυτές τις λίγες τέλος πάντων μετά κλαίει για μέρες.» γαμώτο, πως τα έχω κάνει έτσι;

«Θα αλλάξουν τα πράγματα, θα δεις. Πως πάει το σχολείο;»

«Θείε, αν θες να μάθεις ή απλά να το παίξεις ότι ενδιαφέρεσαι πάει πέρασε το πουλάκι! Τα λέμε..» μου το κλείνει και νιώθω ένα κόμπο στο στομάχι. Όχι μόνο έχω πληγώσει την οικογένεια μου, συνεχίζω να το κάνω... Αυτό θα αλλάξει.