Κάποιος να την προσέχει..

κεφάλαιο 43

ΟΡΕΣΤΗΣ

Αποφασίσαμε να κάτσουμε στο εστιατόριο που υπήρχε στο σαλέ να φάμε και έπειτα να επιστρέφαμε. Κάποια στιγμή η Τζορτζίνα μου κάνει νόημα να κοιτάξω στο μπαρ, ήταν αυτός που της είπε ότι την ήξερε. Μόλις τον είδα, ένιωσα να με λούζει κρύος ιδρώτας. Ήμουν σίγουρος ότι τον είχα δει πολλές φορές στο μπαρ και δε μπορούσα να ξέρω, αν ήταν τυχαίο ή αν κρυβόταν από πίσω του ο Κοσμίδης. Πετάχτηκα όρθιος και πλησίασα στο μέρος του, τον είδα να βγαίνει έξω και μέχρι να πλησιάσω είχε εξαφανιστεί.. Επέστρεψα στο τραπέζι και σημείωσα στο πίσω μέρος του μυαλού μου να το ψάξω το όλο θέμα. Συνεχίζουμε το γεύμα μας και ακούμε, τον Παντελή κυρίως, να περιγράφει τις τούμπες που έφαγε. Η ώρα περνάει και ο ήλιος έχει πέσει, σηκώνομαι να πάω στην τουαλέτα, σιγά σιγά θα πρέπει να ετοιμαζόμαστε, όσο βραδιάζει ο δρόμος θα γίνεται πιο επικίνδυνος. Την ώρα που πλένω τα χέρια μου η πόρτα ανοίγει και μπαίνει μέσα η Αρετή. Κλείνει την πόρτα πίσω της και με κοιτάει με ύφος πονηρό. Σκέφτομαι ότι είναι μόνο δεκάξι και φέρεται σαν τριαντάρα.

«Τι θες εδώ Αρετή; Οι γυναικείες τουαλέτες είναι δίπλα.»

«Ξέρεις τι θέλω και θα το πάρω τώρα!» βγάζει την μπλούζα της και μένει μόνο με το σουτιέν.

«Ντύσου και κόψε τις μαλακίες.» συνεχίζω να πλένω τα χέρια μου και με πλησιάζει, προσπαθεί να με αγκαλιάσει, η πόρτα ανοίγει, την σπρώχνω και κοιτάω την Τζορτζίνα να στέκεται ακίνητη, κοιτώντας μας. Της ζητάω να μη βγάλει κάποιο βιαστικό συμπέρασμα χωρίς να με αφήσει να της μιλήσω. Μου ζητάει να την αφήσω μόνη με την Αρετή και το κάνω. Την ξέρω τη Τζορτζίνα και δε θα κάνει κάτι που θα μετανιώσει. Επιστρέφω στο τραπέζι και η Αγγελική με κοιτάει ερωτηματικά. Δεν λέω τίποτα και κάνω νόημα στο σερβιτόρο να μου φέρει το λογαριασμό. Η ώρα περνάει και δεν έχει επιστρέψει καμία από τις δύο... περνάνε άλλα δέκα λεπτά και βλέπουμε την Αρετή να πλησιάζει φορώντας από πάνω μόνο το σουτιέν της. Τρέχει στο τραπέζι και αρπάζει το μπουφάν της από την καρέκλα.

«Τι έπαθες;» την ρωτάει η Ειρήνη, ενώ ο Παντελής γελάει. Όλοι στην αίθουσα κοιτάνε προς το μέρος μας

«Τίποτα... βράχηκε η μπλούζα μου..»

«Που είναι η Τζορτζίνα;» την ρωτάω και σηκώνει το βλέμμα της να με κοιτάξει. Βλέπω το πρόσωπο της κοκκινισμένο και είμαι σίγουρη ότι δεν είναι μόνο από το χθεσινό χαστούκι. «Λέγε!»