Κάποιος να την προσέχει..

κεφάλαιο 46

ΤΖΟΡΤΖΙΝΑ

Ο θόρυβος που άκουσα ήταν αρκετά δυνατός. Ανακάθισα στο κρεβάτι και προσπάθησα να ακούσω καλύτερα... ακούστηκε και δεύτερος θόρυβος, σαν κάποιοι να μαλώνανε. Σηκώθηκα όρθια και φόρεσα τα ρούχα μου. Έμεινα ακίνητη και από το μυαλό μου περνούσαν διάφορα σενάρια, αν με βρήκε ο Κοσμίδης; Πλησίασα στο παράθυρο και κοίταξα κάτω, αποκλείεται να μπορούσα να κατέβω από εδώ με ασφάλεια. Το σκέφτηκα καλύτερα και άνοιξα την πόρτα του δωματίου, έβγαλα έξω μόνο το κεφάλι μου, δεν ακουγόταν τίποτα! Προχώρησα στο διάδρομο και ξεκίνησα να κατεβαίνω τη σκάλα, η παχιά μοκέτα στα σκαλοπάτια απορροφούσε τα βήματα μου και δεν ακουγόμουν καθόλου. Φτάνοντας στα τελευταία σκαλοπάτια άκουσα τον πατέρα μου να λέει για το ατύχημα που είχε... δεν έβλεπα με ποιον μιλάει, έμεινα κρυμμένη και συνέχισα να ακούω. 

Όταν μίλησε για τον Μπάμπη ο συνομιλητής του μίλησε και κατάλαβα ότι ήταν ο Ορέστης. Ήθελα να πεταχτώ όρθια και να τρέξω στην αγκαλιά του αλλά κάτι με συγκράτησε.. ήθελα να μάθω τα πάντα και φοβόμουν ότι σε εμένα μπορεί να μη τα λέγανε όλα. Άκουγα με προσοχή και προσπαθούσα να επεξεργαστώ όλες τις λεπτομέρειες, ένα μεγάλο κομμάτι της περιουσίας του Κοσμίδη θα γινόταν δικό μου.. είχα έναν θείο που δε γνώρισα ποτέ και μου άφησε όλη την περιουσία του, το Σαββάτο, στα εικοστά πέμπτα γενέθλια μου θα αποκτήσω αυτό που ήθελα πάντα... το επίθετο του πατέρα μου, δεν θα είμαι πια το μπάσταρδο.. δάκρυα φεύγουν από τα μάτια μου και σκηνές από το σχολείο που με κορόιδευαν περνάνε μπροστά από τα μάτια μου. Τότε δεν πίστευα ότι με ενοχλούσε τόσο, τώρα όμως.. νομίζω πως απλά προσπαθούσα να μη με νοιάζει.

«Το κλειδί που ψάχνει ο Κοσμίδης, τι κλειδί είναι και τι ανοίγει;» στην ερώτηση του Ορέστη σταμάτησα να σκέφτομαι το παρελθόν και επικεντρώθηκα στα λόγια του πατέρα μου..

«...Αυτός είναι ο λόγος που εδώ και καιρό ο "Αδερφός" μου παρακολουθεί την κόρη μου...» με παρακολουθεί εδώ και καιρό; « Όταν τακτοποίησα τις εκκρεμότητες με τη διαθήκη μου, ήξερα ότι δε μπορούσα να μείνω στην Ελλάδα.. ο αδερφός μου με ήθελε νεκρό και δεν θα σταματούσε, εκτός και αν τον σταματούσα εγώ με κάποιον τρόπο! Όταν μπήκα στην αστυνομία έδειχνε να είναι πολύ χαρούμενος. Πίστευε ότι οι παράνομες δουλειές του δεν κινδύνευαν αλλά έκανε λάθος. Από την στιγμή που με απείλησε για την ζωή της Αγγελικής και της κόρης μου, το έβαλα σκοπό να μην τον αφήσω να κάνει πια κακό. Πήγαινα με τα νερά του, δεν πλησίασα καθόλου τα κορίτσια και ήλπιζα ότι έτσι θα έμεναν ασφαλείς. Κυκλοφορούσα γύρω του και μάθαινα πληροφορίες, του χαλάσαμε πάρα πολλές δουλειές αλλά εκείνος συνέχιζε ακάθεκτος. Είχε τις άκρες του στην αστυνομία και πάντα έβγαινε αλώβητος. Σε όλες τις συμπλοκές που είχαν συμβεί, εκείνος δεν είχε καν εμφανιστεί. Ξέπλυμα μαύρου χρήματος, τζόγος, πορνεία, εκβιασμοί, προστασία... και φυσικά ναρκωτικά, σε όλα ήταν μέσα. Τα τελευταία χρόνια αυτός ο άνθρωπος είναι ο μεγαλύτερος βαρόνος ναρκωτικών της Ελλάδας και τα πλοκάμια του φτάνουν μέχρι τις γειτονικές χώρες... έγινε υπουργός και κανένας δεν μπορεί να τον ακουμπήσει... μέχρι το Σαββάτο!» Μέχρι το Σαββάτο; Τι εννοεί;