Κάποιος να την προσέχει..

κεφάλαιο 51

ΤΖΟΡΤΖΙΝΑ

Άνοιξα τα μάτια μου και αμέσως κατάλαβα ότι βρισκόμουν στο δωμάτιο μου, πετάχτηκα πάνω και άρχισα να ψάχνω τα ρούχα μου. Η πόρτα ανοίγει χωρίς να χτυπήσει και μπαίνει μέσα η μητέρα μου κρατώντας στα χέρια της έναν δίσκο με πρωινό.

«Τζορτζίνα μου χρόνια σου πολλά!» με φιλάει

«Ευχαριστώ..» δε με ενδιαφέρουν καθόλου τα γενέθλια μου!

«Γιατί σηκώθηκες κορίτσι μου;» συνεχίζω να ψάχνω, βρίσκω ένα τζιν και το φοράω

«Πρέπει να φύγω! Πρέπει να μάθω αν είναι καλά..» βάζω μια μπλούζα και είμαι έτοιμη.

«Ο πατέρας σου πήρε τηλέφωνο και έμαθε ότι βρίσκεται εκτός κινδύνου.»

«Ωραία! Πάω στο νοσοκομείο.» αρχίζω να κατεβαίνω τις σκάλες και με ακολουθεί, ο πατέρας μου εμφανίζεται μπροστά μου και πριν προλάβει να πει τίποτα.. του ξεκαθαρίζω τις προθέσεις μου. «Πρέπει να πάω να δω τον Ορέστη!»

«Καταρχάς χρόνια σου πολλά κορίτσι μου!»

«Ευχαριστώ, γίνεται να τα πούμε αργότερα;»

«Θα σε πάει ο Κώστας όπου θες.» δέχομαι αναγκαστικά, δεν τον θέλω μαζί μου μετά από αυτό που έγινε, αλλά σίγουρα θα πάω γρηγορότερα έτσι. Μετά από σαράντα λεπτά φτάνω στο νοσοκομείο και ρωτάω σε ποιο δωμάτιο τον έχουν. Η κοπέλα πίσω από την ρεσεψιόν με κοιτάει προσεκτικά και με ρωτάει αν είμαι συγγενείς, δεν το σκέφτομαι καθόλου και της λέω ότι είμαι η κοπέλα του. Το βλέμμα μου πρέπει να είναι απεγνωσμένο γιατί μου λέει αμέσως σε ποιον όροφο τον έχουν. Ανεβαίνω πάνω και αρχίζω να περπατάω στους διαδρόμους, δεν χρειάστηκε να δω τον αριθμό στο δωμάτιο.. βλέπω την Αγγελική και δυο-τρεις άλλους τύπους, να στέκονται απ'εξω. Την αγκαλιάζω και μου λέει ότι είναι εκτός κινδύνου.

«Θέλω να τον δω..»

«Δεν ξέρω Τζορτζίνα μου... κοιμάται ακόμα. Είχε χάσει πολύ αίμα..»

«Σε παρακαλώ, άφησε με να τον δω έστω για λίγο..»

«Εκτός από την Αγγελική δεν πρόκειται να μπει κανένας μέσα εκτός και αν το θελήσει ο ίδιος.» Κοιτάω αυτόν που μου μιλάει και θέλω να τον χτυπήσω, πως τολμάει; Τον έχω ξανά δει, τον ξέρω... τι νομίζει; Ότι θα του κάνω κακό;

«Εγώ θα μπω μέσα μόλις ξυπνήσει και εσύ λέγε ότι θες!» η φωνή μου έχει ανέβει,

«Κοριτσάκι, ο Ορέστης έχει περάσει πολλά για να έρχεσαι εσύ και να τον βασανίζεις περισσότερο. Πήγαινε σπίτι σου και αν θέλει να σε δει θα σε ειδοποιήσουμε.»