Κάποιος να την προσέχει..

κεφάλαιο 45

ΟΡΕΣΤΗΣ

Όταν έφτασα στις Σέρρες η κίνηση ήταν πολύ αραιή. Η ώρα είχε πάει δώδεκα και η πόλη δεν είχε την συνηθισμένη της ζωντάνια. Όλα γύρω μου, φαινόντουσαν ανούσια. Μία δουλειά είχα να κάνω και αυτή ήταν να κρατήσω ασφαλή την Τζορτζίνα, αντί γι'αυτό την έχασα μέσα από τα χέρια μου... Η ανικανότητα μου με έκανε απρόσεχτο και οξύθυμο. Έπρεπε να ηρεμήσω και να ακούσω προσεχτικά αυτά που θα μου έλεγε η μητέρα της. Πάρκαρα το αμάξι κάτω από την πολυκατοικία και ανέβηκα στον τρίτο όροφο. Ήταν πολύ αργά, αλλά την είχα ενημερώσει και σίγουρα θα με περίμενε. Μου άνοιξε την πόρτα και πέρασα στο μικρό σαλόνι. Με προέτρεψε να κάτσω και ενώ ήμουν σε τρομερή υπερένταση το έκανα.

«Να σου βάλω κάτι να πιείς; Μήπως πεινάς;»

«Όχι... ή μάλλον θα έπινα ένα ουίσκι... αν έχετε!» μου έβαλε το ποτό και έκατσε στην πολυθρόνα απέναντι μου. Δεν άργησε να μπει στο θέμα που μας ενδιέφερε.

«Σε πήρε κανένα τηλέφωνο;» με ρώτησε και τσιτώθηκα, αν την είχε πάρει ο Κοσμίδης δε θα μπορούσε να με πάρει τηλέφωνο..

«Όχι.» έσκυψα το κεφάλι και ήπια μια γουλιά από το ποτό μου. Την κοίταξα στα μάτια και είδα ότι είχε αγωνία «Μου είπατε ότι σας τηλεφώνησε κάποιος..» την ακούω να αναστενάζει,

«Ορέστη θα στα πω όλα από την αρχή. Πριν λίγες ώρες χτύπησε το σταθερό τηλέφωνο, η θεία κοιμόταν και έτσι το σήκωσα εγώ. Είπα παρακαλώ αρκετές φορές αλλά κανένας δεν μου απάντησε, άκουγα ότι κάποιος ήταν στην άλλη γραμμή, δευτερόλεπτα πριν το κλείσω μου είπε:

"Αγγελική.." σα να με ρωτούσε αν ήμουν εγώ

"Η ίδια, εσείς ποιος είστε;"

"Δεν χρειάζεται να μάθεις ακόμα... θέλω να ξέρεις ότι η Τζορτζίνα σε λίγο θα είναι μαζί μου. Θα μείνει μαζί μου μέχρι το Σάββατο για να την προστατέψω.."

"Να την προστατεύσεις από ποιον; Το παιδί μου δε φταίει σε τίποτα και δεν ξέρει τίποτα!" είχα αρχίσει να κλαίω δεν θυμάμαι τι έλεγα.. όταν ηρέμησα μου είπε:

"Μη στενοχωριέσαι τριανταφυλλένια μου, δεν θα την αφήσω να πάθει κακό.." αυτά ήταν τα τελευταία λόγια που μου είπε. Έπειτα έκλεισα το τηλέφωνο και έκατσα σε μια πολυθρόνα... είμαι εκατό τις εκατό σίγουρη ότι αυτός ο άντρας ήταν ο Φίλιππος, ο πατέρας της Τζορτζίνας.» την άκουγα προσεχτικά και δεν την διέκοψα ούτε μια φορά. Η σιγουριά της με τρόμαζε περισσότερο, αν ήταν ο πατέρας της γιατί δεν μπόρεσε να τηλεφωνήσει;