Κάποιος να την προσέχει..

κεφάλαιο 55

ΟΡΕΣΤΗΣ

Την κρατάω στα χέρια μου, την νιώθω, την μυρίζω, την αγγίζω... την φιλάω στο λαιμό και την δαγκώνω, την γεύομαι και θέλω να συνεχίσω, να την κάνω δικιά μου ξανά... στον μυαλό μου σαν ψυχρολουσία έρχεται η εικόνα της με τον Κώστα, την αισθάνομαι να τρέμει στην αγκαλιά μου και φαντάζομαι ότι το ίδιο θα πάθαινε και με εκείνον... την αφήνω να πατήσει στα πόδια της

«Νομίζω ότι ήρθε η ώρα να φύγεις...» της λέω και απομακρύνομαι. Πρέπει να ξανά βρω τον αυτοέλεγχο μου. «Από αύριο πρόσεχε πως θα ντύνεσαι, μη σε ξανά δω έτσι.» η φωνή μου είναι αυστηρή, δεν θέλω να την βλέπει κανένας έτσι, το ξέρω ότι είναι παράλογο μιας και δεν έχω κανένα δικαίωμα πάνω της, αλλά δεν μπορώ να το διαχειριστώ καλά όλο αυτό. Αυτός ο μαλάκας που τόλμησε να την αγγίξει παρά πάνω από το επιτρεπτό θα το πληρώσει.

«Ορέστη..» το ύφος της είναι παρακλητικό, δεν είναι καθόλου καλή ιδέα όλο αυτό. Είπε ότι τον Κώστα τον έσπρωξε όταν την φίλησε.. το φιλί τους όμως, κράτησε αρκετά.. όταν είναι κοντά μου δεν μπορώ να σκεφτώ καθαρά

«Πήγαινε..» φεύγει και μένω μόνος. Κάθομαι στο γραφείο και περιμένω μερικά λεπτά για να συνέλθω. Ένα είναι το σίγουρο, μετά από δύο μήνες, νιώθω το ίδιο ερωτευμένος μαζί της... μπορεί και περισσότερο! Δεν μπορούμε να είμαστε έτσι απλά μαζί.. Επιστρέφω στην αίθουσα και δείχνω αρκετά ψύχραιμος. Την ψάχνω στον χώρο αλλά δεν την βρίσκω. Πλησιάζω τον Άγγελο και τον ρωτάω που είναι..

«Έφυγε στα γρήγορα, ούτε γεια δεν είπε.»

«Πότε ξανά έχετε μάθημα;»

«Μεθαύριο το μεσημέρι!»

«Καλώς.» ετοιμάζομαι να φύγω και βλέπω το κωλόπαιδο που την είχε στριμώξει, για να δούμε πόσο καλός είναι με κάποιον στα κιλά του; «Σήμερα έχω όρεξη για προπόνηση! Ενδιαφέρεται κανένας;» τρία τέσσερα άτομα σηκώνουν τα χέρια τους, ανάμεσα τους είναι και εκείνος! Ξεκινάω χαλαρά με έναν δύο και έπειτα έρχεται η σειρά του... κάποιος θα του μάθει να φέρεται..

Όταν ξεμπέρδεψα μαζί του κλείστηκα στο γραφείο μου και βάλθηκα να μάθω τι έκανε η Τζορτζίνα αυτούς τους δύο μήνες. Ποτέ δεν έπαψαν να την παρακολουθούν, απλά τους είχα ζητήσει οι ενημερώσεις να είναι πιο περιεκτικές, δεν ήθελα λεπτομέρειες, ήθελα μόνο να ξέρω ότι είναι καλά. Το αρχείο που είχα λάβει το πρωί ήταν τεράστιο, ξεκινούσε από τις μέρες που ήμουν στο νοσοκομείο. Ερχόταν καθημερινά, καθόταν έξω από το δωμάτιο και όταν την έδιωχναν πήγαινε κάτω στην καφετέρια. Όταν έφυγα για τα Γρεβενά περνούσε από την σχολή, κλείστηκε στο σπίτι και έβγαινε σπάνια.