Κάποιος να την προσέχει..

κεφάλαιο 60

ΤΖΟΡΤΖΙΝΑ

Εδώ και μια εβδομάδα ο Ορέστης προσπαθούσε να κρατήσει τα χέρια του μακριά μου. Το μόνο που δεχόταν, ήταν να κοιμηθούμε στο ίδιο κρεβάτι με τα ρούχα. Την μέρα που ήμασταν στη σχολή, μου έκανε έρωτα στα ντουζ και ήταν υπέροχα. Ήταν δικός μου και τον ήθελα. Εκείνος είχε αποφασίσει ότι θα ίσχυαν τα τρία ραντεβού που είχαμε ορίσει και σήμερα υποτίθεται ότι θα ήταν το δεύτερο. Όσο και αν του εξηγούσα, ότι εφόσον ζούμε μαζί, δε μετράνε τα ραντεβού εκείνος επέμενε και με κρατούσε μακριά του. Προσπαθούσα να τον παρασύρω με διάφορα κόλπα αλλά τελικά καταλήγαμε, εγώ ξαναμμένη και νευριασμένη και εκείνος κλειδωμένος στο μπάνιο κάτω από το κρύο νερό.

Είχα απλώσει πάνω στο κρεβάτι τα ρούχα που θα φόραγα και τα κοιτούσα. Θα πηγαίναμε σινεμά και μετά αν είχαμε όρεξη για φαγητό. Ο Ορέστης μιλούσε στο τηλέφωνο και εγώ μπήκα για ντουζ. Μετά από δέκα λεπτά, βγαίνω τυλιγμένη στο μπουρνούζι μου και τον βλέπω να φοράει μόνο το μποξεράκι του. Είμαι πίσω του και δεν με έχει δει. Πιάνει το παντελόνι του και αρχίζει να το φοράει. Τα οπίσθιά του είναι σφιχτά και τα πόδια του γραμμωμένα. Η πλάτη του είναι φαρδιά και οι μυς του κουνιούνται την ώρα που ντύνεται, άθελα μου ξερογλείφομαι. Πως είναι δυνατόν η όψη του, να με επηρεάζει τόσο; Θέλω να τον πλησιάσω... δεν προλαβαίνω να το σκεφτώ και γυρνάει προς το μέρος μου, κουμπώνοντας την ζώνη του. Το βλέμμα μου κολλάει στο σημείο πάνω από τη ζώνη και η φαντασία μου οργιάζει...

«Τζορτζίνα; Είσαι εντάξει;» τον κοιτάω στα μάτια, πλησιάζοντας τον και κάνω τις προθέσεις μου γνωστές, αγγίζοντας τον στο στήθος... τον χαϊδεύω, με παρακολουθεί και όταν το παρακάνω, πιάνει το χέρι μου από τον καρπό και το φέρνει στα χείλη του..

«Ορέστη... είμαι κοριτσάκι και τα κοριτσάκια δεν κάνει να τα στεναχωράνε!» φιλάει άλλη μια φορά το χέρι μου και με τραβάει απότομα πάνω του, γυρνώντας με ταυτόχρονα, πλάτη σε αυτόν. Τον νιώθω πίσω μου, η ανάσα του καίει τον λαιμό μου και τα χείλη του αφήνουν μικρές αισθησιακές δαγκωνιές...

«Τα καλά κοριτσάκια...» το χέρι του περνάει μέσα από το άνοιγμα που κάνει το μπουρνούζι μπροστά και βρίσκει το γυμνό μου στήθος, το αγγίζει ελαφρώς και νιώθω τις ρώγες μου να σκληραίνουν «Δεν πάνε γυρεύοντας για μπελάδες..» πιάνει τη μία μου ρώγα ανάμεσα στα δάχτυλα του και αρχίζει να την τσιμπάει... την τραβάει και βογκάω. Το στόμα του συνεχίζει να βρίσκεται κοντά στο λαιμό μου... η γλώσσα του γλείφει το αυτί μου και γυρνάω περισσότερο για να του δώσω καλύτερη πρόσβαση. Το χέρι του αφήνει το στήθος μου και ανεβαίνει στο λαιμό μου..