Κάποιος να την προσέχει..

κεφάλαιο 44

ΤΖΟΡΤΖΙΝΑ

Το αμάξι σταματάει πίσω μου και τα φώτα του με τυφλώνουν. Η πόρτα ανοίγει και βλέπω κάποιον να πλησιάζει, φοράει σκούφο και κουκούλα, δεν μπορώ να καταλάβω ποιος είναι... βάζω αμέσως ασφάλεια. Δεν είναι ο Ορέστης, αυτό το ξέρω με σιγουριά. Χτυπάει το τζάμι και τον κοιτάω, είναι ο Κώστας. Μου κάνει νόημα να κατεβάσω το τζάμι, το κάνω, ελάχιστα μόνο για να μπορεί να μου μιλήσει, δεν ξεχνάω ότι πιθανότατα δουλεύει για τον Κοσμίδη.

«Τζορτζίνα είσαι εντάξει; Χτύπησες πουθενά;» μ'αρέσει που ενδιαφέρεται!

«Είμαι μια χαρά... τώρα θα έρθουν να με πάρουν!»

«Νομίζω ότι πρέπει να έρθεις μαζί μου. Εδώ πάνω τώρα που βραδιάζει εκτός από λύκοι κυκλοφορούν και αρκούδες..» δεν θα βγω από το αμάξι.

«Θα περιμένω να με βρουν!» σίγουρα θα με βρει ο Ορέστης

«Το θέμα είναι ποιος θα σε βρει πρώτος! Κακώς πήρες το κινητό σου μαζί.. όσες μέρες το είχες κλειστό δεν μπορούσαν να σε εντοπίσουν, τώρα όμως..»

«Οι μόνοι που με ψάχνεται είστε εσείς! Και δε μπορώ να καταλάβω τον λόγο! Να πεις στον Κοσμίδη ότι δεν έχω κανένα κλειδί!»

«Δεν δουλεύω για τον Κοσμίδη... δουλεύω για τον πατέρα σου!» ΤΙ;

«Τι είπες;»

«Τα τελευταία επτά χρόνια, δουλεύω για τον πατέρα σου και είμαι αυτός που σε προσέχει... διακριτικά πάντα. Μέχρι πριν από δύο χρόνια ήσουν μια εύκολη δουλειά, μετά όμως ο Κοσμίδης άρχισε να ψάχνει και να μπερδεύεται στα πόδια μας. Καταλάβαμε ότι κάτι έψαχνε. Ο πατέρας σου το περίμενε και είχε προετοιμαστεί..»

«Τι θέλει επιτέλους αυτός ο άνθρωπος; Και εσύ πως ήξερες ότι θα είμαι στο χιονοδρομικό κέντρο;»

«Την Παρασκευή μίλησε ο Ορέστης με τον θείο μου... τον Μπάμπη.» ο Μπάμπης θείος του;

«Πες μου ότι και αυτός τα ήξερε όλα..»

«Είναι φίλος του πατέρα σου.. λοιπόν πάμε και θα στα εξηγήσει όλα εκείνος.» δεν ξέρω τι να κάνω, το σκέφτομαι και τελικά το παίρνω απόφαση. Θα πάω μαζί του για να βρω επιτέλους κάποιες απαντήσεις! Βγαίνω από το αμάξι και μου λέει να αφήσω το κινητό μου εκεί. Δυσανασχετώ..

«Δεν μπορώ να το αφήσω..»

«Αν θελήσεις να πάρεις τηλέφωνο τον Ορέστη θα το κάνεις από το δικό μου τηλέφωνο. Άκουσε πρώτα τι θα σου πει ο πατέρας σου και αποφασίζεις.» υποχωρώ για ακόμα μια φορά. Φαίνεται αρκετά φιλικός.. η αλήθεια είναι ότι αν ήταν κακός δε θα το φώναζε κι'όλας, ούτε θα το έγραφε στο μέτωπο του.