Κάποιος να την προσέχει..

κεφάλαιο 38

ΤΖΟΡΤΖΙΝΑ

Την τελευταία μισή ώρα κρατιόμουν από όπου μπορούσα! Ο δρόμος ήταν πολύ χάλια και το χιόνι δε βοηθούσε καθόλου. Ο Ορέστης μου μιλούσε συνεχώς και μου έδινε πληροφορίες για την γύρο περιοχή. Στην ιδέα ότι υπήρχαν αρκούδες και λύκοι ανατρίχιαζα, δε νομίζω ότι θα κυκλοφορούσα μόνη μου ποτέ.

«Σχεδόν φτάσαμε! Είσαι εντάξει;»

«Ναι, ευτυχώς που είναι μέρα! Αν ήταν βράδυ αποκλείεται να το βρίσκαμε!»

«Στην επόμενη στροφή θα δεις το σπίτι!» γύρω μας έβλεπα μόνο δέντρα! Ο δρόμος ήταν περιτριγυρισμένος από ένα εκπληκτικό τοπίο με πλαγιές κατάφυτες από οξιές και έλατα. Μέχρι εκεί που έβλεπα χανόμουν στο πράσινο.. Στην επόμενη στροφή όντως εμφανίστηκε το σπίτι και έμεινα με το στόμα ανοιχτό.

«Αυτό είναι το σπίτι; Πλάκα μου κάνεις!» Σα να έβλεπα ένα σπίτι βγαλμένο από παραμύθι... Το μισό ήταν πέτρινο και το υπόλοιπο ήταν φτιαγμένο από χοντρούς κορμούς δέντρων, ανέβαινες λίγα σκαλάκια και υπήρχε μια στενή βεράντα. Δίπλα υπήρχε ακόμα ένα βοηθητικό κτίριο από πέτρα και στο πλάι φαινόταν η πέτρινη καμινάδα από το τζάκι. Σταματήσαμε αρκετά κοντά και βγήκαμε από το αμάξι. Ο Ορέστης τεντώθηκε και η μπλούζα του ανασηκώθηκε, το βλέμμα μου κόλλησε στους γραμμωμένους κοιλιακούς και κατηφόρισε στο τρίγωνο που χανόταν μέσα στο παντελόνι του... ένιωσα το στόμα μου να στεγνώνει και σκεφτόμουν ότι από σήμερα θα ήμασταν τελείως μόνοι και πιθανότατα θα ήμασταν καλά..

«Είσαι εντάξει; Πως σου φαίνεται;» συνέρχομαι και του απαντάω...

«Είναι υπέροχο.. το σπίτι, το τοπίο! Δεν έχω λόγια..» Εκείνος φορτώνεται σχεδόν όλες τις αποσκευές μας και εγώ παίρνω τα τάπερ που μας είχε ετοιμάσει η Αγγελική. Μπαίνουμε μέσα και το στόμα μου μένει ανοιχτό. Όλα είναι από ξύλο... δεξιά υπάρχει μια μικρή κουζίνα με πάσο, απέναντι μια σκάλα που κατεβαίνει στον κάτω όροφο, αριστερά στη γωνία ένα μεγάλο πέτρινο τζάκι και μπροστά του, δύο καναπέδες ντυμένοι με ριχτάρια σε μπλε χρώμα. Μία βιβλιοθήκη, ένα τραπέζι από κορμό δέντρου και ένας μεγάλος καθρέφτης από κλαδιά συμπληρώνουν τη μαγική αυτή εικόνα που έχω μπροστά μου. Τα χαλιά που είναι στρωμένα στο πάτωμα είναι παραδοσιακές πολύχρωμες κουρελούδες και κάνουν το σπίτι να μοιάζει ακόμα πιο ζεστό. Δεν είναι πολύ μεγάλο, φαίνεται όμως λειτουργικό.