κεφάλαιο 11

15.6K 1.3K 33
                                    


ΟΡΕΣΤΗΣ


Από την ημέρα που ήρθε στη σχολή έχω χάσει την ηρεμία μου. Εκτός από τα μαθήματα αυτοάμυνας αποφάσισε να κάνει και πολεμικές τέχνες, η Ξένια με ρώτησε αν θα μπορέσω να την αναλάβω και αμέσως της είπα να την δώσει στον Άγγελο. Έδειξε ότι χάρηκε με αυτό, γενικά δεν συμπαθούσε τις γυναίκες που με πλησίαζαν και περισσότερο αυτές που ήθελαν ιδιαίτερο μαζί μου. Η Ξένια δεν μπορούσε να καταλάβει, ότι είχαμε περάσει καλά μαζί και έπειτα τελείωσε, αρκετές φορές είχα αναγκαστεί να της μιλήσω άσχημα η να την προσβάλω και αρκετές φορές είχα κανονίσει να φύγω με παρέα έτσι ώστε να με δει και να ξεκολλήσει.

Η Τζορτζίνα από το πρώτο κι'όλας μάθημα έδειξε ότι τα πήγαινε καλά με τον αθλητισμό και ότι της άρεσαν οι πολεμικές τέχνες. Ενώ δε γυμναζόταν το σώμα της ήταν πολύ σφιχτό και σφριγηλό... και αυτό ήταν ένα από αυτά που με έκαναν να χάνω την συγκέντρωσή μου. Ερχόταν συνήθως με κολάν και όποτε τούρλωνε τον πισινό της για κάποια άσκηση αναγκαζόμουν να κοιτάξω αλλού! Ευτυχώς από πάνω φορούσε μακό μπλουζάκια και το στήθος της δε με προκαλούσε τόσο. Οι μέρες περνούσαν και προσπαθούσα να είμαι όσο πιο τυπικός μπορούσα μαζί της. Όταν είχε μάθημα με τον Άγγελο την παρακολουθούσα από μακριά και σημείωνα στο μυαλό μου αυτά που έβλεπα. Ήταν πολύ αυθόρμητη και συνήθως ορμούσε χωρίς να σκεφτεί. Στο μαγαζί δεν πήγαινα τόσο συχνά, και οι αναφορές που έπαιρνα δεν έδειχναν κάτι ανησυχητικό. Χθες συναντήθηκα με τον Κοσμίδη και μου ζήτησε να συνεχίσω την παρακολούθηση και την προστασία γιατί ήταν σίγουρος ότι κινδυνεύει. Δεν γνώριζε να μου πει το λόγω που κινδύνευε και από ποιον... τουλάχιστον αυτό ισχυριζόταν.

Σήμερα είχα προπόνηση με τον Άκη νωρίς, τα πήγαινε πολύ καλά και στους αγώνες που θα κατέβαινε τον άλλο μήνα σίγουρα θα κέρδιζε κάποιο μετάλλιο. Αυτά σκεφτόμουν και βγήκα από το ντουζ, ντύθηκα και κατευθύνθηκα προς το γραφείο μου. Σε λίγο θα μαζευόντουσαν για το μάθημα... έψαξα το κινητό μου και θυμήθηκα ότι το άφησα στα αποδυτήρια, πάω να το πάρω και πέφτει πάνω μου, την συγκρατώ και της λέω ότι θα πρέπει να είναι πιο προσεκτική, αρχίζει να μου λέει ότι εγώ πετάχτηκα μπροστά της και να βγάζει μια γλώσσα μεγαλύτερη από το μπόι της!

«Εδώ μέσα θα δείχνεις σεβασμό!» της λέω και αυτή συνεχίζει να αντιμιλάει και να λέει ότι δεν είμαι και τόσο καλός δάσκαλος όσο νομίζουν όλοι. Κάνω πως δεν την ακούω αλλά εκείνη συνεχίζει, την αφήνω να φύγει γιατί με έχει κάνει για ακόμα μια φορά έξαλλο. Βρίσκω το κινητό μου και βλέπω ότι έχω κλήση από την αδερφή μου, της στέλνω μήνυμα ότι θα την πάρω μετά και ετοιμάζομαι σιγά σιγά για το μάθημα.

Κάποιος να την προσέχει..Onde histórias criam vida. Descubra agora