Κάποιος να την προσέχει..

κεφάλαιο 35

ΟΡΕΣΤΗΣ

Είναι έτοιμη να κλάψει, ζητάει συγνώμη και φεύγει για το δωμάτιο. Κακώς ξέσπασα πάνω της. Και τι έγινε που ήμουνα μπάτσος; Η αδερφή μου και η Ειρήνη με κοιτάνε επικριτικά. Συνεχίζω να πίνω τον καφέ μου και δε λέω τίποτα. Αρκετά έχω στο κεφάλι μου.

«Θείε δε θα πας μέσα;»

«Όχι.»

«Της μίλησες πολύ άσχημα. Χειρότερα απ'ότι μίλησε ο Παντελής σε εσένα.»

«Ειρήνη άσε τον θείο σου..»

«Να τον αφήσω; Αν μου το έκανε εμένα ο Σταύρος δεν μπορείς να φανταστείς τι θα γινόταν!» όπα, ποιος είναι ο Σταύρος;

«Για περίμενε.. ποιος είναι αυτός ο Σταύρος;»

«Ο φίλος μου!» με δουλεύει; Η Αγγελική κάνει σα να μη συμβαίνει τίποτα.

«Αγγελική εσύ τι λες γι'αυτό;»

«Τι να πω; Είναι καλό παιδί, δουλεύει..»

«Πόσο χρονών είναι;» με κοιτάνε τρομαγμένες «Πόσο;»

«Εικοσιένα..» εικοσιένα; Και εκείνη δεκαέξι σχεδόν..

«Που δουλεύει;»

«Δουλεύει στο μπαράκι που συχνάζουμε..»

«Το βράδυ θα πάμε να τον γνωρίσω.»

«Ωραία!! Στο θέμα μας. Τι θα κάνεις με την Τζορτζίνα που της φέρθηκες γαϊδουρινά;» συνέχεια γάιδαρο με λέει και τελικά μάλλον είμαι.

«Θα της περάσει. Πάω να βρω τον Παντελή. Αγγελική πάρε τηλέφωνο τον Φώντα και πες του να μου ετοιμάσει το σπίτι για τουλάχιστον μία εβδομάδα, καύσιμα, τρόφιμα, τα πάντα.»

«Ορέστη δεν συμφωνώ με τη συμπεριφορά σου... πρέπει να πας να της μιλήσεις.» χωρίς να πω τίποτα προχωράω στον διάδρομο και στέκομαι έξω από την πόρτα της. Την χτυπάω και δεν ακούω απάντηση, ανοίγω και είναι κουκουλωμένη ολόκληρη, κάθομαι στο κρεβάτι, δίπλα της και είμαι έτοιμος να την αγγίξω όταν ακούω τη φωνή της..

«Φύγε..»

«Τζορτζίνα... ήμουν απότομος..»

«Κάνεις λάθος, δεν ήσουν απότομος, ήσουν γάιδαρος.» γελάω και ξεσκεπάζεται «και συνεχίζεις να είσαι!» τα μάτια της είναι κατακόκκινα.

«Ναι είμαι! Σήκω τώρα θα πάτε για ψώνια με την Ειρήνη.» σηκώνομαι και πηγαίνω προς την πόρτα