Κάποιος να την προσέχει..

Κεφάλαιο 61

ΟΡΕΣΤΗΣ

Για άλλο ένα βράδυ είμαι κλεισμένος στο μπάνιο και προσπαθώ να βρω ανακούφιση κάτω από το κρύο νερό. Υποφέρω, το ξέρω ότι και εκείνη νιώθει το ίδιο. Προσπαθώ πάρα πολύ, είναι τόσο εύκολο να πάω μέσα αυτή τη στιγμή και να την κάνω να λιώσει σε δευτερόλεπτα... όσο και αν το θέλω δε θα το κάνω. Τι διάολο; Δεν είμαι κανένας έφηβος, είπα τρία ραντεβού και τέλος! Αύριο το βράδυ, όταν φύγουν όλοι θα έχουμε το σπίτι δικό μας, θα μπορώ να της κάνω έρωτα παντού... στη σκέψη αυτή νιώθω πάλι να σκληραίνω, να πάρει!

Όταν μπαίνω στην κρεβατοκάμαρα την βλέπω ξαπλωμένη και σκεπασμένη με ένα σεντόνι. Κοιμάται και η αναπνοή της ακούγεται ελάχιστα. Την πλησιάζω και την παρατηρώ... ανοίγω την ντουλάπα προσεκτικά και αρπάζω ένα σεντόνι, σήμερα θα κοιμηθώ στον καναπέ! Βολεύομαι και ξεφυσάω, αύριο πρέπει να πάρω τηλέφωνο την Αγγελική, έχω μέρες να μιλήσω μαζί της. Θα πρέπει να της πω για την Τζορτζίνα, ότι είμαστε μαζί, σίγουρα θα χαρεί! Τα μάτια μου κλείνουν και χίλιες σκέψεις τρυπώνουν στο μυαλό μου. Πρέπει να βρω γρήγορα ποιος κρύβεται πίσω από τα μηνύματα...

Μέσα στο σκοτάδι την νιώθω να ξαπλώνει δίπλα μου, της κάνω χώρο και την κρατάω εκεί. Είναι δικιά μου και κανένας δεν πρόκειται να το αλλάξει αυτό. Όποιος τολμήσει να την αγγίξει ή να την πληγώσει θα με βρει μπροστά του. Το επόμενο πρωί, ο ήλιος εισβάλει από την τζαμαρία και τον νιώθω να με τραβάει... θέλω να σηκωθώ αλλά δεν θέλω να την ξυπνήσω. Κουνιέται μέσα στην αγκαλιά μου και η πρωινή στύση μου αρχίζει να ζωντανεύει, μέσα στον ύπνο της την ακούω να μουρμουρίζει και τρίβεται πάνω μου. Το παίρνω απόφαση και με γρήγορες κινήσεις απεγκλωβίζομαι από το μπερδεμένο σεντόνι και περνάω από πάνω της.

«Που πας;» η φωνή της ακούγεται νυσταγμένη και παραπονεμένη

«Πάω να σου φτιάξω πρωινό μωρό μου!» σουφρώνει τα χείλη της και κατσουφιάζει

«Εγώ θα ήθελα εσένα για πρωινό!» και να σκεφτείς ότι μέχρι πριν τέσσερις μήνες δεν είχε δοκιμάσει καν το σεξ!

«Νομίζω ότι έχω δημιουργήσει ένα μικρό τερατάκι που διψάει συνέχεια για σεξ!» την φιλάω και τα χέρια της απλώνονται πάνω μου, απομακρύνομαι

«Το μικρό σου τερατάκι, θα τα πάρει στο κρανίο καμιά ώρα και δεν ξέρω και εγώ τι θα γίνει!»