UL2: Until The End[Villamars Series #1]

Chapter 5

Paano manligaw?

--

After ng dinner namin ni aris ay hinatid niya ako pauwi, maaga niya akong inuwi mga alas otso y' mediya.

Ngayon nandito kami ulit sa gymnasium, kaming lahat. Tahimik pa rin pagkatapos lumipas ang ilan minuto.

"Tatlong linggo pa bago ang pasukan natin." Pagbabasag ng katahimikan ni carlo.

"Yeah, wala kayong balak?" Tanong ni michael.

"Hindi ako pwede, kasama ko girlfriend ko." Ani tristan at tumutok agad sa kanyang cellphone.

"Hindi rin ako pwede lalo na may pinopormahan ako." Sabi ni aze kay carlo.

"Ako din." Sabi ko, hindi ko alam pero bigla akong nagsalita.

"Ano? Saan ka pupunta?" Nagtatakang tanong ni gab sa'akin, kinagat ko ang labi ko at tumingin sa kanila.

"Sa tarlac, pupuntahan ko sila lolo at lola ko. Namiss ko na din sila." Totoo naman mula nang mag high school ako hindi ko na sila nakausap pa.

"Sama ako pinsan!" Ani xyrile. Agad ko siyang sinamaan ng tingin. "De joke lang pala..." sabi niya at nagkamot ng ulo.

"Bestie naman iiwan mo kami?" Tanong ni ryla habang katabi si terrence.

Azel-xyrile-hillary-tyler- ryla
terrence-gab-clark-tristan-ako-carlo-jiro-hannah-clarence-michael-cedrick

Ganyan ang arrangement ng upuan namin nakapaikot. (Imaginin n'yo nalang) tapos nasa magkabilang dulo sila azel at cedrick.

"Hayaan nyo si coleen, kaya niya na sarili niya at isa pa malaki na 'yan no. Pumapag--" binato ko agad siya ng plastic bottle para hindi niya na matuloy sinasabi niya.

"Manahimik ka aze." Abi ko at inirapan ko siya. Kanina pa siya nananahimik hindi siya nagsasalita busy lang 'to sa pag text?

"Sorry na.. ito kainitin ng ulo." Aniya habang nagkamot ng ulo. Inirapan ko lang siya at tumingin kay hannah at jiro pero may nahagip ang mata ko.

Nagulat ako at nakatingin lang siya sa'akin, hindi siya umiwas ng tingin gaya ng inaasahan ko kaya ako na ang umiwas ng tingin sakanya.

Bakit kaya siya nakatingin sakin?

Umiling nalang ako tumingin kay hillary dahil ka'harap niya si ced. Hindi ko alam pero feel ko may something sa dalawang 'to.

"Gago, ikama mo na agad!"

"Seryoso ako dun, pakyu!" Narinig kong sagutan nila michael at cedrick kaya naman napatingin kami sakanila.

Tumingin si cedrick sa'akin at ngumuso.

"Coleen, paturong manligaw gago kasi mga 'to e." Sabi niya.

"A-ano?" Ulit ko para magsink ulit sa'akin sinabi niya.

"Paturong manligaw, paano ba?" Kumunot noo ko sa tanong niya, manligaw? As in court?

"Malay ko, hindi naman ako nanliligaw!" sabi ko at narinig ko naman silang humalakhak.

"Coleen naman.." sabi niya at nagkamot ng ulo. "Ah, ganito nalang paano ka napasagot ni.. ni ano.. hehe." Nanliit ang mata ko sakanya.

"Oo na! Oo na, seryoso ka ba talaga?" Asar kong tanong sakanya.

"Coleen naman, nang aasar!" Kita ko ang pag nguso niya kaya natawa ako.

"Oo na, e--"

"Sagutin moko nang matino!" Sabi niya habang ngumunguso pa rin.

"Matino." Simpleng sagot ko, matino daw e. Narinig ko naman ang pagtawa ng kasama namin dito.

"Osge, kung ang pinsan ko ang liligawan mo dahil second boyfriend ka niy-----"

"Teka diko naman sinabi na pinsan mo ah." Iritadong sabi niya. Kita ko ang pamumula ng mukha ni hillary.

"Oo nalang, efforts, sincerity, and patience." Sabi ko at kinuha ang cellphone ko. Nakita kong may text si aris kaya binuksan ko 'to.

Aris:

Anong ginagawa mo?

Wala kasi ngayon si aris kaya siya nagtatanong at sa pagkaka' alam ko ay pumunta muna silang company nila may pinagawa daw.

Me:

Talking with them.

Kilala na niya sa araw araw na lagi kaming magkasama ay alam nya na kung sino ang mga katext, ka chat, at kausap ko.

Wala pang ilan minuto ay nag vibrate ulit ang cellphone ko.

Aris:

Ako? Nandito pa sa company hindi ko alam baka mamayang gabi o bukas nako makakauwi.


Naawa naman ako sakanya, bakit siya pinagtra' trabaho sa company e, 18 years old palang siya. Sabagay kuya ko nga 19 palang pero nagtra'trabaho na sa company namin.

Me:

Ganon? Osge, basta takecare. Wag kang magpapakapagod masyado.

Katapos kong i'send 'yon ay tumingin ulit ako sa mga kasama ko, kita ko na tumayo na sila at sabi uuwi na daw, tumayo na rin ako para makasabay sa mga pinsan ko.

Wala pa naman pasok, anong gagawin ko dito? Kaya sasama nakong uuwi.

"Hillary, sabay nako." Sambit ko sakanila at nilagay ang shoulder bag ko sa balikat ko.

"Osge." Sagot niya at nagsimula na kaming maglakad pero bago ako makasakay ay nakita ko ang tingin niya.

Sabi ko na nga ba e, paano pala ang manligaw ah!

--

ARISTOTLE.

After kong mabasa text ni coleen ay napangiti ako at parang nawala pagod ko sa nabasa ko.

I still love coleen, akala ko nakapagmove on ako sakanya nung nagrebound ako pero hindi dahil bawat pag rebound ko kay venice ay na'guiguilty ako na mahal niya ako pero diko siya kayang mahalin katulad ng pagmamahal niya sa'akin.

Napailing nalang ako at inayos ang mga papel sa taas ng mesa ko, pinapunta muna ako ni dad dito sa company namin para daw asikasuhin ko muna habang wala pa sila at nasa Italy.

Nagreply ako kay coleen, ayoko kong mag move on kay coleen lalo na ngayon na kailangan niya ng karamay. Alam kong hindi niya ako kayang mahalin pero masaya pa rin ako kasi minamahal ko pa rin siya at nakakasama.

Gago lang talaga ng pinsan ko at hindi nakita ang halaga ni coleen, nakuha niya pa itong lokohin. Damn him, he's an asshole!

Me to coleen:

Thankyou, ikaw din. Pauwi kana?

Pagkatapos kong i'send 'yan ay nilagay ko na sa cabinet ang mga papers tapos ko na rin naman ayusin ang kailangan ko nalang ay puntahan si coleen.

Bago pa ako makalabas ay nag ring ang cellphone ko at nakita ko ang pangalan doon ni venice.

Venice is a nice girl, kaya nung sinaktan ko siya ay para akong nagbasag ng mamahaling vase at nananahimik na vase kaya araw araw akong kinakain ng guilt ko sa katawan.

"Hello venice?" Bungad ko sakanya at sinarado at pintuan sa office ko at nagsimula ng mag lakad ulit, alas singko na pala napa over yata ako sa oras dahil sa mga papers na 'yon.

[Let's go out? My treat.] Napangiti naman ako sa sinabi niya pero kailangan ako ni coleen ngayon.

"Sorry.. venice---"

[Okay, I get it because coleen needs you, right?] Sa boses niya palang alam na alam mo na nasasaktan.

"Sorry, yes it because...." Naputol ang sasabihin ko ng ibaba niya ang tawag.

Im sorry venice, but I will choose my queen.