Bad Girl

29.

Podjechałam do domu Chrisa taksówką i wpadłam do środka, jak burza. Ze schodów zleciała jakaś koperta. Pewnie nie do mnie. A jednak. Na kopercie napisane było "selena"
Czytam.

"Seleno.
Wiem, że na pewno po tym wszystkim przyjdziesz do mnie, żeby wywrzeszczeć mi w twarz wszystko co ci przyjdzie na myśl. Nie dziwię ci się, ale na początku proszę przeczytaj ten list.

Gdy pierwszy raz cię zobaczyłem stanąłem, jak wryty.
Odważna, piękna, wygadana, ostra, dobra dziewczyna.
Tamtego dnia, gdy spałaś razem ze mną i mnie pocałowałaś zerwałem kontakt ze wszystkimi dziewczynami, z którymi wcześniej miałem jakiekolwiek relacje.
Wtedy, gdy ty i Dylan zaczęliście mieć świetne relacje, zagotowało się we mnie coś.
Zazdrość. Cholerna zazdrość.
Chciałem mieć cię tylko dla ciebie, bo w cholerę się zakochałem.
Wtedy coś we mnie wstąpiło.
Nienawiść do ciebie i Dylana, wsciekłość i chęć walki.

Nie wyszło.

Zraniłem cię, wystraszyłem.

Wczoraj na tej imprezie z Dylanem chciałem z powrotem poczuć miedzy nami przyjaźń. Ale on zmienił się. Z otwartego gościa, na zakochanego w sobie i tobie faceta. Zapomniał o mnie i to wprawiło mnie w jeszcze większą wsciekłość. Kiedyś bardzo się przyjaźniliśmy, a teraz? Nic.
Nie ma już Stylesa i O'briena. Jest Styles. Jest O'Brien. Osobno.

Chciałem zapomnieć o wszystkim. Siedziałem przy barze, piłem i ryczałem. Myśląc o wszystkim co się wydarzyło. O tobie, o przyjazni, o miłości, którą cie darze.

Czy mi wybaczysz, czy nie pamiętaj, że nigdy nie wyjdziesz z mojej głowy.

Chris.

Odłożyłam kopertę na stół i usiadłam pod drzwiami. Płakałam. Chciałam uciec od całego świata.
Zniszczyłam ich wszystkich.
Nie powinnam się pojawiać w ich życiu i przyjaźni.

Została mi tylko jedna rzecz.

Rozejść się z Dylanem i zaprzyjaźnić z wszystkimi. Wrócić do początku. Nic sie nie zmieni. Błagam.

Weszłam na gore i kątem oka zobaczyłam Chrisa w pokoju.
Siedział, grał na gitarze, śpiewał i... płakał.

Today, I'll break, my promises
To stay out of the emptiness
Today let's make our promises
For tomorrow

Patrzyłam na niego przez chwilę i pozwoliłam łzą płynąć. Podbiegłam szybko do Chrisa i wtuliłam się w jego ramiona. Chłopak położył gitarę i tak ja siedziałam na nim okrakiem i przytulałam do niego. Odwzajemnił uścisk i teraz po prostu siedzielismy nie puszczając się.
- Przepraszam. - szepcze mi do ucha.
- Ja też. Zraniłam was wszystkich, nie powinnam. - mowie i patrzę Chrisowi w oczy. Widzę w nich ból. - Dziękuje za list, wiele dla mnie znaczy.
- Musiałem. Nie umiałem powiedziec więc napisałem.
- I tak dziekuje. Naprawdę. - nie odrywam wzroku od chłopaka. - Chris. Nie wiedziałam, że coś do mnie czujesz.
- Czuję. Tak dużo, że to aż boli. Tak cholernie jestem w tobie zakochany Selena. Zawróciłaś mi w głowie. - mówi, a ja nie myśląc długo składam pocałunek na jego ustach. Nie trwa on długo, bo chłopak go przerywa.
- Robisz to tylko z tego powodu, że jest ci mnie żal Selena. Nie odwzajemniasz mojego uczucia.
- Zrywam z Dylanem. - mówię.
- Nie. Jeśli to z mojego powodu to nie. Nie możesz kurwa! - krzyczy.
- Nie powinnam. Chcę w was mieć przyjaciół. Przepraszam. - mowie, a on jeszcze bardziej mnie przytula.
- Dziekuje. - szepcze, a ja siedze i nie puszczam jego szyi. Powoli zasypiam, wykończona całym dniem, przemyśleniami.

Teraz tylko.
Jak zerwać z Dylanem?