De Troon der Helden (Gepubliceerd)

Hoofdstuk 10: Als het doordringt (deel 2)

Iwan volgde gespannen het gesprek boven zijn hoofd terwijl de stroming de ton met een gevaarlijke gofslag regen het hout van het schip duwde, hij moest zijn been in het water steken en zich afduwen tegen de romp van het schip terwijl Anya drukte haar handen tegen de want om wat ze kon van geluid te voorkomen. Ze wachtte op een kans om de ton af te duwen zonder nieuwe aandacht te trekken.

"Wat doen wij hier dan, Basil?" De lichtere stem weigerde zich gewonnen te geven.

"Tactiek? Politiek?" spuwde de veteraan.

"Wie zal het zeggen? Misschien was ouwe Duboys niet zeker van de kracht van zijn troepen. Misschien denkt hij dat hij op deze manier Hassan's Keep uit Schildenbrug kan houden. Als je een Slangentrekker kust, kijk dan of je al je tanden nog hebt, weet je wel."

Iwan's haren gingen rechtop staan.

"Slangentrekkers... Hassan's keep... Had hij dat goed gehoord?"

Als de Stuhl de kant van de opstand had gekozen, reed zijn vader recht in hun armen.

"Wat heeft Hassan's Keep hiermee te maken?"

De woorden van de soldaten werden steeds moeilijker te onderscheiden. De regen was opgehouden maar een opstekend wind droeg hun woorden de andere richting uit.

"Denk je dat iemand een gooi naar Kroon van Daiterra kan doen zonder de steun van de Khan."

Hij kon het weerwoord van de andere stem niet meer verstaan. De twee mannen moesten zich naar de andere kant van het dek begeven hebben. Als ze wilde ontsnappen was dit het moment.

Iwan voelde zijn hart in zijn keel kloppen. Hij beheerste zich.

"Vetrekken zonder antwoord? Neen, dat kon niet."

Hij moest weten wat Hassan's Keep met de opstand te maken had. Hij trachtte de ton langs de want van het schip te loodsen. Anya begreep zijn intenties, ze volgde zijn bewegingen. Geruisloos bereikten ze de boeg van het schip. De maan was weer achter de wolken vandaan gekomen. In het zwakke schijnsel konden ze het boegbeeld in de vorm van een draak beklimmen. Anya zette zich op tussen de uitgestoken klauwen. Met haar voeten hield ze de ton tegen. Iwan klom naar het hoorns van het houten monster. Vandaar kon hij ongemerkt het dek bekijken. Aan de verste reling van het schip stonden twee gedaantes in lange mantels te praten bij het licht van een lantaarn.

Zonder zijn min of meer beschutte schuilplaats te verlaten, probeerde Iwan het gesprek te volgen. Zijn hart bonsde in zijn keel. Hij moest er niet aan denken hier betrapt te worden.

"De burggraaf had nooit mogen toestaan dat de vloot van Hassan's Keep de monding van de Yser blokkeerde. Doshfaten zijn even betrouwbaar als de slang op hun banier. Met het garnizoen van Cirte hier, wat houdt hen tegen de stad aan te vallen?"

"Dwaas, Cirte is bijna even onneembaar als de Archipel van Aventijn zelf, de hele Doshfaatse vloot is niet genoeg om het Schiereiland en de Hoogburcht te blokkeren. Wat zou een handje vol schepen dan vermogen zelfs als de poorten wagenwijd openstonden.

Daarbij de Slangentrekkers zijn hier nodig om het Kroonlands stil te houden. Denk je echt dat deze coup mogelijk zou zijn zonder de hulp van Hassan's Keep? Het tournooi, de bruiloft, de overnamen van de stadswacht. Onmogelijk zonder steun van de Khan."

"Ik mag het niet jongens. Ik zie de Slangentrekkers liever vertrekken dan komen."

"Iedereen weet dat de Stuhl al jaren onderhandelt voor een nieuwe bestorming van Aventijn. Als onze Burggraaf eraan toegeeft zal het veel levenss kosten."

"Een nieuwe bestorming zal Aventijn niet op de knieën krijgen. Wie geeft nog om hun oude glorie. Hassans Keep slorpt langzaam de hele Cyaan op en wij staren ons blind op wraak op Aventijn."