De Troon der Helden (Gepubliceerd)

Proloog

Helden komen,

Zingen hun lied

helden gaan

toch vallen zij niet

Domeinen reizen

voor de tijd zij bestaan

tot koningen vallen

en rijken vergaan

In de donkere onderwereld

drinkt de schim zijn bloed

van offers die hem maken

tot heldengemoed

wie vindt de geheimen

van het levend idee

voor hem huilen de doden

hem nemen ze mee

een troon van steen

een troon van goud

een brug van mensenbeen

van daden zo stout

Wie de dood kan verslagen

versaagt best niet

Hij is een god

zowel levend als niet.

Applaus, Applaus, alstublieft, beste stervelingen.

Jullie kwamen voor actie?

Vergeef mij dat stukje poëzie

Sta mij toe mezelf voor te stellen.

Ik ben een man van bijzondere smaak en interesses.

Mijn naam is Ergodix.

Voor zij die mij kennen, gelieve niet door het stof te kruipen.
Er zijn er altijd een paar die de boodschap niet begrepen hebben.

Voor zij die me niet kennen, nogmaals, ik ben Ergodix, god van de verhalen. Doet dat nergens een belletje rinkelen?

In jullie wereld kennen jullie mij waarschijnlijk als "Geschiedenis". Of sommige kennen mijn als Anancie, of een andere naam. Mij om het even, doet er helemaal niet toe, hoor. Ik luister, soms, naar de naam Ergodix, en als je me iets anders wilt noemen luister ik ook soms.

Ik ben de heerser van alle verhalen, ja, ja, ja. Ik ben de god van alles wat jullie "fictie" noemen als die "non-fictie"-onzin.

Je hoorde me goed.

AL-LE verhalen, zowel geschreven als ongeschreven zijn van mij. Dat is m'n werk. Ik lees die. Of ik begrijp hen, hoe je het ook wilt verwoorden, ongeschreven verhalen kan je niet lezen, die moet je gezien of gehoord hebben, al ben ik er niet altijd bij toch heb ik het gezien, want ik ben overal waar ik moet zijn. Dat is mijn werk, ik rrrrrrrrrrraporteer.

Je zou kunnen zeggen, ik werk in de Hal van de doden. Het archief, om alle verhalen bij te houden, hebben de goden mij, goede oude Ergodix, met z'n grote mond. Daarom kan ik zo goed verhalen vertellen.

Nu, ik heb ook een hobby.

Niet lachen, beste stervelingen, niet lachen. Ik heb een ironisch gevoel voor humor...

Natuurlijk hebben goden hobbies.

We hebben de eeuwigheid om alles te doen wat we willen en de kosmische krachten om het te doen.

Weet jij hoe saai dat wordt als je geen hobby hebt? Zelfs met al dat werk dat we doen.

Nu goed, mijn hobby is "Het beoordelen van helden". Dat vind ik fijn. Helden geven mooie verhalen en mooie verhalen inspireren mensen en kinderen om hun best te doen.

Dat zie ik graag, mensen die ervoor gaan, maar er echt voor gaan, hé. Ervoor blijven gaan wanneer alles tegenzit. Ervoor blijven gaan wanneer je 0-5 achterstaat in een stadium vol fans, ervoor blijven gaan wanneer je omringd bent door duizend speren en je rug tegen de muur staat, ervoor gaan wanneer de hele wereld op instorten staat. Dat zijn de verhalen die ik bewaar, voor mezelf. Daar besta ik voor, Ergodix.

Nu roep mij aan: Ergodix! ERGODIX! ER-GOD-IX!

Dank u!

Vandaag wil ik een verhaal vertellen over een bijzondere man. Een man wiens verhaal begint in de ruïnes van het Aventijnse Rijk.

Het rijk dat duizend jaar met drakenschepen over de Cyaanzee heersten, en haar meesterschap tekende over de valleiën van Daiterra, tot de steppe van Terruskië. Van de Golf van Arthus tot de woestijnen van Thesiris.

Aventijn, heersers van het land en heersers der zeeën

Ver na hun val...

Driehonderd jaar na de apocalyptische vulkaanuitbarsting die hun vloot en legers van de kaart veegde, als poppetjes op houten kaart.

Daar gaan we naartoe.

Naar de tijd dat het Khanaat van Hassaans Keep heerste over de Cyaanzee.

De tijd dat het Koningrijk Daiterra éénheid tracht te brengen op het gelijknamige continent.

De tijd van de Troon der Helden.

Ons verhaal begint in Schildenburg, waar een alliantie van misnoegde edelen die zichzelf graag "De Gouden Cirkel" noemen net de koning gevangen heeft gezet.