De Troon der Helden (Gepubliceerd)

Hoofdstuk 21: Tijd (deel 4)

Salina rustte haar armen op de balustrade. Een zoveelste schaterlach weerklonk uit Hassan Jacobus vertrekken.

"Die twee lijken het met elkaar te kunnen vinden." Desmond zocht al de hele avond naar een excuus om een gesprek met haar te beginnen.

Hij had twee keer gepoogd haar ongemerkt te benaderen, iets waar een vluchtige blik in zijn richting een stokje voor gestoken had. Het was best amusant...

"hmmm", knikte ze.

Ze staarde voor zich uit richting het binnenplein. Desmond was onzeker wanneer hij oogcontact zocht. Ondanks zijn dodelijke precisie met het zwaard en sierlijkheid op het strijdveld had hij de subtiliteit van een os in een meer sociale context.

"Sociale context," dacht ze.

Dat was een term die ze in gesprek met Weland moest gebruiken. Hij hield van dat soort intellectueel geprattel. Ze begon zijn eigenheden te kopiëren.

"Ah, Jalwah's Voorhuid!"

Ze kon het niet laten om hem vanuit haar ooghoek een blik toe te werpen.

"Hassans' borst! Hij was geblokt..."

"Ik wilde je wat vragen?"

"Ja.", knikte ze.

Ze probeerde haar glimlach voor zich te houden. Welands sociale trucjes werkte onvoorstelbaar.

"De zwaarden die je hanteert. Kan ik ze eens bekijken? Ze hebben een zeer interessante vorm."

"Mijn zwaarden? Waarom niet?" lachte ze.

"Waarom begon hij in Pathos' naam over haar zwaarden?"

Ze haalde het berglaken uit haar schoudertas en ontrolde de wapens op het wijntafeltje in de bovengallerij.

Desmond bestudeerde de wapens aandachtig. Hij vond het evenwichtspunt halverwege de boog in de sneden. Buiten Weland op zijn boeken had Salina nog nooit iemand zo zijn aandacht zien focussen. Desmonds ogen lichtte op, inspecterend gefocust op het lemmet van haar zwaarden. Hij had de ogen van een kunstenaar en een jager. Een jager die zijn prooi zocht. De prooi, de geheimen van haar wapens. Hij liet het staal over zijn palm glijden.

"Interessant", zei hij.

Hij zwaaide het zwaard voor zich uit in de lucht.

"Het blad aan uiteinde maakt dat je een zware punt krijgt. Als een hakmes, ideaal om mee te in te hakken, maar de rechte rug en de tweezijdig punt maakt dat je er dodelijk mee kunt steken. Het hangt ervanaf hoe je vecht natuurlijk, maar je steek eweging wordt nog meer in de hand gewerkt door het gebogen gevest.

Ik ben niet zo'n voorstander van de botte achterzijde. Persoonlijk verkies ik een geheel tweezijdig zwaard tot aan het evenwichtspunt, maar ik geef het je op een blaadje, dit zwaard snijdt door leer en vlees als boter. Zeker met die holle curve."

"Voor een simpele arena vechter weet je tamelijk wat van zwaarden", grapte Salina.

"Ik heb over dit soort zwaarden gelezen in de Cirerius Compenidium over de Thesireinse Stadstaten. Interessante literatuur dat manuscript, het beschrijft de steden van het Thesireinse continent voor de Aventijnse overheersing. Mijn kopie bevatte een tekening van deze zogenaamde Falcatta's, al heb ik er nooit één in het echt gezien."

"Je meent het, mijn zwaarden staan afgebeeld in een duizend jaar oud boek?"

Hij negeerde haar sarcasme. Of had het niet opgemerkt, Salina kon het niet zeggen.