De Troon der Helden (Gepubliceerd)

Hoofdstuk 25: Schorpioenenhendel, niet aankomen (deel 2)

Salina's vingers sloten zich om de hendel. Ze haalde die adem, zoekend naar een reden om zich te bedenken. Ze vond er enkele, een hele hoop als ze erover nadacht, maar geen die haar kon overtuigen. Met een ruk duwde ze de hendel naar benende. De echo van een zware lade die open klaterde galmde door de kamer. Verder gebeurde er niets.

"Nauw, dat was anticlimatisch." dacht ze.

Anticlimax was ook één van de woorden die nieuwe woorden die Desmond haar geleerd had. Ze was er nog steeds boos over...

Salina liet ze zich zakken in de fluwelen armstoel. Wat een teleurstelling. Ze had meer van die hendel verwacht.

Het duurde eventjes voor ze het geruis hoorde dat langzaam door de kamer begon te fluisteren maar aanzwelde tot de tikkende mars van honderden uiterst vefijnde gepanserde poortjes. Salina spitste haar oren. Die hendel had dus toch een effect.

Salina gilde. Een zwerm schorpioenen kroop vanonder de kast de kamer binnen. Tientallen exemplaren, groter dan een voet met scharen die door bot konden klieven. Daarnaast nog minstens zoveel kleinere met dodelijke giftige angels.

Het gemormel trappelde op haar af, onderling vechtend, klein vluchtend voor groot. Salina sprong op tafel. In de haast naar veiligheid stootte ze haar hoofd tegen het plafond.

"Bij Jalwah."

Duizelend trok ze haar zwaarden. Haar ogen tot speetjes geknepen door de schok en pijn.

Desmond raasde de kamer binnen op de voet gevolgd door een mager man met kaal hoofd en witte haard, gekleed in witte toga.

"Serias, doe iets." Sprak Desmond.

"Sinds wanneer luister ik naar jouw bevelen, jongen?" vroeg Serias Tafara.

Desmond keek hem dwingend aan.

"Gaan we daar mee beginnen?"

"Help me." Smeekte Salina. De schorpioenen kwamen al tot bij de tafel gezwermd.

Serias Tafara stampte zijn staf op de grond. Salina zag hem concentreren, denken, zijn geest openen naar de staf. Salina voelde een trilling door de vloer gaan. De schorpioenen aarzelden, stonden stil en keerde op hun stappen terug. Ze kon haar ogen niet geloven. Serias Tafara leek met zijn staf de schorpioenen te bevelen.

Wanneer het laatste venijn weer onder de kas verdwenen was, liet Serias Tafara zijn concentratie los.

"Was dat fysimancie?" fluisterde Salina.

"Je bent aan de schorpioenenhendel geweest." Sprak Serias.

"Excuseer?"

"Je bent aan de schorpioenenhendel geweest." Herhaalde hij. "Dat had je niet moeten doen."

"Wat? Hoe moest ik weten..."begon Salina

"Kun je lezen?"

"J-ja, natuurlijk." Sputterde ze.

"Er staat toch duidelijk geschreven: 'Schorpioenenhendel. Niet aankomen.' Waarom zie jij de nood om daar dan toch aan te komen?"

"Een betere vraag zou zijn: waarom in Ergodix' naam heb jij een schorpioenenhendel?" viel Desmond hem in de reden.

"Dat doet er niet toe."

"Dat doet er niet toe? Ik vind dat behoorlijk relevant."

"Inderdaad,"protesteerde Salina, "hoe moet ik nu weten dat er schorpioenen uit de muur zouden komen als ik aan die hendel trok?"

"Nogmaals, er staat duidelijk, 'schorpioenenhendel'."

"Hoe moet ik weten wat dat wil zeggen."

"Weet je niet wat een schorpioen is?"