Twin?!--> Magcon

Hoofdstuk 68

"waar gaan we eigenlijk dan heen?" vraag ik.

"Hawaii" zegt Johnson. Ik knik. "ik voel me nu echt schuldig dat ik niks betaal" zeg ik.

"dont worry baby" zegt Gilinsky en hij geeft mij een kusje.

"maar heel misschien gaan de twee kinders ook niet mee" zegt Johnson. "WAT" schreeuw ik zowat uit. "chill Beau, je hebt rust nodig een weekje zonder hen kan je overleven" zegt Nate.

" Nate ik heb destijds Chase al lang genoeg alleen gelaten! Dat doe ik niet nog een keer" zeg ik.
" Het is maar voor twee weken" zegt Johnson.

" Nee sorry jongens het is heel leuk allemaal bedacht, maar het gaat niet gebeuren" zeg ik en ik wil opstaan om weg te gaan maar Jack pakt mij bij mijn middel en zorgt er voor dat ik op zijn schoot beland en ik zo in zijn grip zit dat ik niet weg kan.

" Ik vind de oude Beau leuker, die niks uitmaakte, de echte Beau" zegt Nate zacht hopend dat ik hem niet hoor.

Ik bijt op mijn lip, dat betekende zoveel, het brak mijn hart. Ik wring mij nu uit Jack zijn grip. Ik kijk Nate aan met tranen in mijn ogen en hij kijkt mij aan met sorry ogen. Ik ren dan gelijk weg.

" BEAU WAAR GA JE HEEN" Schreeuwt Jack.
" ERGENS MISSCHIEN VIND JE DE OUDE BEAU NOG TERUG" schreeuw ik terug.

Na even ben ik op mijn lievelings plekje. Een oude boom waar ik altijd kwam om na te denken. Niemand weet er van, behalve Nate.

Ik word duizende keren gebeld. Ja ik weet het is een domme reden om boos te worden misschien maar het brak mijn hart.

Ik zet mijn telefoon op stil en zucht als ik mijn hoofd tegen de boom aan stoot een paar keer achter elkaar.

Ik weet dat ik ben een klein beetje veranderd, maar ik heb mijn verantwoordelijkheden nu, voor Chase en Annabel.

Ik wil gewoon een goede moeder zijn, de moeder die mijn moeder was voor mij, en ik heb het gevoel dat ik dat nooit zal zijn, omdat ik het nooit van haar kan horen. Dat wil je als moeder het liefst, horen van jou eigen moeder dat je een goede moeder bent. Maar dat zal ik nooit horen, daarom wil ik het voor mij zelf zijn, De beste moeder ooit, maar daarvoor moet ik dingen opgeven misschien ja...

"Beau" hoor ik een bekende stem schreeuwen. Ik kijk verschrikt op en ik zie Nate staan.

" Nate ? wat doe je hier" zeg ik als ik snel een traan weg haal en recht op ga zitten.

" Ik wist dat je hier heen zal gaan" zegt Nate die naast mij komt zitten.
" Ik meende het niet Beau, ik hou even veel van je als vroeger toen we beste vrienden waren en samen woonde" zegt Nate. Ik schud mijn hoofd.

" Meen je niet" zucht ik.
" Ja wel!! En ik weet dat je dingen moet opofferen voor het moeder zijn, maar Beau! Het komt allemaal goed" zegt Nate.

" Nee Nate! Dat is het hem. Het komt niet goed! Ik zal nooit een goede moeder zijn voor mijn kinderen, daarom wil ik het niet, ik wil er zijn voor Chase en Anna, wanneer ze mij nodig hebben, bij elk kleine dingetje wat speciaal is voor hen want dat is het dan ook voor mij." zeg ik als er tranen over mijn wangen beginnen te stromen

Nate haalt de tranen bij mijn ogen weg en ik kijk hem recht in zijn ogen aan.

" Je bent de beste moeder ooit Beau, twijfel daar nooit aan" zegt Nate.

" Nate! Iedereen zou het tegen mij kunnen zeggen, zelfs Michell Obama, maar voor mijn gevoel ben ik het niet, want ik zal het nooit van mijn moeder horen, Ik wil het voor mijn gevoel zijn, zonder dat zij het hoeft te zeggen!! En daardoor wil ik , ja zulke dingen afslaan" zeg ik En Skate zucht alleen maar.

Hij geeft mij een kus op mijn voorhoofd.

" Just know that you are the best mom
ever! I love you, and I know you have your responsibilities but please just go on that trip! We need it, maar denk na over de andere, Katherine zegt het ook zij is ook een moeder, Jack, ik ,Johnson en Sam enzovoort zeggen het allemaal en ze geven allemaal om je, Je zal altijd een goede moeder blijven Beau, maar je mag wel leuke dingen mee maken in je leven nog! denk daar over na" zegt Nate. Hij kijkt mij nog even in mijn ogen en kijkt dan weg en staat op.

"Ik zie je thuis!" zegt Nate en hij loopt weg.

--

Ik zucht en denk na over wat Nate zei. In een opzicht heeft hij een punt...

ik sta langzaam op en kijk op mijn telefoon voor de tijd; Half 7.

Ik begin langzaam naar huis te lopen met oortjes in, zodat ik de buiten wereld van mij afsluit..