Düzenlendi: 09/07/2017
Keyifli okumalar dilerim...
***
"Hiç görüşmediniz mi?"
"Görüşmedik, yine görünmez oldu."
Begüm dudaklarını büzmüş üzgün halde telefonda Yaren'le dertleşirken günlerdir görmediği Azat'ın kırık kalbini nasıl kazanacaktı hiç bilmiyordu. O telefon konuşmasından sonra Begüm'ün babası Yakup bey Karaaslan ailesini yemeğe çağırmıştı ve Begüm bir heves Azat'ı görürüm onunla konuşurum diye düşünürken Azat'tan aldığı mesajla hayal kırıklığına uğramıştı. Azat mesajda "akşam için baban bizimkileri yemeğe davet etmiş ben gelmeyeceğim sorana iş için yemekte olduğumu söylersin çünkü ben aileme öyle söyleyeceğim." Yazmıştı. Begüm aynı mesajı defalarca okumuştu. O akşam herkes Azat'ın işi olduğu için gelmediğini bilirken Begüm gerçeği bileğinden insanlara Güler yüzümü olsa da içten içe üzülmüştü.
Azat artık hiç konuşmuyordu belli ki çöl gerekmedikçe de gelmeyecekti onu görmeyecekti. Pişman mıydı Begüm? Delicesine pişmandı... Bir şeylerin farkına varmış mıydı? Hem de en acı şekilde farkına varmıştı. Peki kalbinin neden acıdığını, Azat'ı neden özlediğini, her an onu neden düşünüp özlediğini, Azat dendiğinden kalp atışlarının hızlanıp avuçlarının terlemesinin nedenini anlamış mıydı? Hem de yana yana anlamıştı.
Günlerdir kendi Mine'sini yiyordu. Azat'a karşı öylesine bir duvar örmüş, ona olan aşkını düşünmeden inkar etmişti ki şimdi sol yanı avaz avaz buna kızıyordu.
Anlamıştı işte... Çok geç olsa da anlamıştı. Begüm Azat'ı seviyordu hatta aşık bile olmuş olabilirdi. Onun olmadığı şu günlerde özlemi o kadar artmıştı ki içindeki sızıyı biraz kendi biraz da Yaren'in konuşmaları ile adını koyabilmişti. Ne zaman olmuştu bilmiyordu hesapta etmiyordu. Yaren, "aşk zaten böyle bir şey bir bakmışsın o senin içine işlemiş sen olmuş" demişti. Begüm artık anlıyordu her şeyin farkındaydı ama şimdide Azat'a ulaşamıyordu.
"Begüm bence sen artık bir şeyler yap. Senden vazgeçerse her şey için çok geç olacak."
"Biliyorum."
Dolan gözlerine lanet etti ne çok her şeye ağlar olmuştu böyle. Aşkla ilk kez tanışıyordu ve onu biraz üzsede harikada bir duyguydu.
"Onu kazanamadan kaybetmek istemiyorum."
Sesi titrerken gözünen akan yaşları elinin tersiyle sildi. İlk tecrübesi olacaktı eğer Azat'la olursa ve çok bocalıyordu. Azat'a ulaşsa belki daha kolay olacaktı her şey ama onu kaybetmiş gibi hissediyordu.
"Git konuş tatlım."
"Benimle konuşmuyor ki. Kaç kez daha önce aradım açmadı, eve gidiyorum ben daha kapıdan girer girmez benden kaçıp gidiyor, şirketine gittim toplantıda olduğunu söylediler ama eminim bilerek öyle dedirtti. Ben onu bulsam konuşacağım ama olmuyo Yaren."
Yaren oldukça üzgün konuşan arkadaşına kıyamıyor ama kızmadan da edemiyordu.
İlk defa aşık olmuştu Begüm... Bunca zaman saçmaladığını, kalbinde Azat'a ait sakladığı aşkını çok geç anlamış şimdide yüzüne bakmayan adamı kazanmaya çalışıyordu.
"Aslında sen bunu hak ettin Begüm ama neyse."
"Öyle deme ne olur, sanki ben kendi duygularımı anlamış mıydım ki ona karşılık verseydim."
Ağlamaları artıp çaresiz halde konuştukça Yaren'in de gözleri doldu. Begüm'ü çok sevmesinin dışında aşk acısının ne demek olduğunu en iyi bilenlerden biri olarak canı acıdı.
