Eğer İstersen

ATALANTE

Merhaba kıymetli okur!
Uzun zaman önce gelişmek için başladığım yolculukta bana destek olduğun için tekrar teşekkürler!
Bambaşka bir kurgu ve bambaşka bir kitapta daha bana destek olmak istersen lütfen profilimdeki yeni kitabıma bir göz at.

*Alıntı

''Yapamıyorum işte!''
İsyan edercesine dudaklarımdan dökülen kelimelerime pes eden kollarım da eşlik etmiş ve elimdeki yayı yere atarak kendilerini boşluğa bırakmışlardı.  Saatlerdir Alaz'ın yardımları ile ok atmaya çalışıyor ancak başarılı olamıyordum. Daha doğru bir tabirle ise; oku yayda bile tuttuğum pek söylenemezdi, son birkaç atış hariç.
Kendime isyanlarım, Alaz'a beni daha fazla zorlamamasına dair serzenişlerim ile geçen birkaç nefeslik anlar belime dolanan eller ile son bulurken dudaklarımdan seyrek bir nefes kendini özgür bırakmıştı. Nefesim kesilmiş, kalbim atmayı bırakmıştı. Alaz'ın göğsüne yaslanan bedenimde heyecan çığlıkları atılırken ''Ne yapıyorsun?'' diye fısıldamayı akıl edebilmiştim.
O ise tek bir kelime dahi etmeden ellerimi tutmuş, oku parmaklarıma bırakarak sessizce nefesini saçlarıma üflemişti. Bu hareketi tüm zihnimde bir dalgalanma yaratırken anın büyüsüne kapılmış ve kendimi onun kollarında serbest bırakmıştım.
Alaz, ellerim hala onun avuçlarında iken yayı germiş ve sessizce ''Çok fazla düşünüyorsun... ve çok fazla konuşuyorsun.'' demişti. Bu anlarda yüzünde oluşan memnuniyetsiz ifadeyi hayal etmiştim.
Ardından ise sakin ve atik bir hamle ile oku serbest bırakarak hedefi tam on ikiden vurmamızı sağlamıştı. Bir anda serbest bırakılan ok ile gözlerimi kırpıştırmış ve ''Bunu nasıl yaptın'' demiştim.
O ise, artan heyecanım bana yetmezmiş gibi elini karnıma yaslayarak kalbime işkence etme işine devam etmişti.

''Düşünmekle yapmak arasında bir köprü vardır, Arya... Bir hareketi defalarca tekrarlarsan, bu artık düşünerek yaptığın bir şey olmaktan çıkar; refleks haline gelir. İşte bu aşamada aklın değil bedenin devreye girer. İnanılmaz bir şekilde neyi nasıl yapması gerektiğini bilir; herhangi bir komut beklemez. Sadece yapar. İşte bu; senin bildiğin ve düşündüğünden çok daha fazlasıdır.''

Fısıltı ile çıkan kelimelerine odaklanmaktan çok karnımın üzerinde daireler çizen ellerine odaklanan aklım, onun ne anlattığından bile bir haberdi. Bir yanım anın akışına kendini bırakıp ondan bana sinen kokuya aldanmış, diğer bir yanım ise onu dinlemediğimde duyduğu öfkenin gerçekliğine kapılmıştı. Bu iki yan arasında ruhum ezilirken ise dudaklarım benden beklenileni yerine getirmek istercesine ''Hıhımm'' diyerek onu onaylamıştı.

''Senden istedim tek şey sadece yapman Arya. Düşünmeden yapman. Hissederek yapman. Tıpkı dans ederken dansına kattığın ruhun gibi, okuna ruhunu katman...''