If I Can: Hide This Feeling (Book 1 of If I Can Trilogy)

Kabanata 10

Kabanata 10
Tatawanan

----------

"Tawagan mo'ko kung uuwi ka na. Wag na wag kang magpapahatid kay Forseti kung ayaw mong mabuko."

Ngumiti ako kay Ern. "I got it." At saka ako lumabas ng kotse niya.

Habang nag do-doorbell ako ay naroon parin ang kotse ng pinsan ko, pero ng pagbuksan na ako ng gate ng isa sa mga katulong nila Forseti, paglingon ko sa kotse ni Ern ay umaandar na ito palayo.

"Good evening manang, nasaan po si Forseti?"

"Ay ma'am, kagagaling ko lang kasi ng simbahan, baka po nasa kwarto lang niya."

"Nandyan po ba si tita?"

"Over time po ngayon si ma'am Trina."

"Ah, ganun ba? Can I go upstairs? Puntahan ko lang si Forseti."

"Sige lang po ma'am. Tawagin niyo lang po ako kapag may kailangan kayo, nasa maid's quarter lang po ako at nagpa-plantsa."

Tumango ako kay manang Beth na isa sa dalawang katulong nila Forseti rito, kasunod nun ay nagmamadali na akong umakyat sa itaas nila Forseti para puntahan siya sa kwarto niya.

Pagdating ko sa tapat ng kwarto niya ay ilang beses akong kumatok pero walang sumasagot, sinubukan kong pihitin ang door knob at napangiti ako ng mabuksan ko ng bahagya ang pintuan.

Dahan-dahan ko pang nilakihan ang pagkakabukas non, pagpasok ko ay wala akong makita, madilim kasi.

Kinapa ko ang switch ng ilaw, pero habang ginagawa ko yon ay may naririnig akong mahihinang ungol at mabibigat na paghinga.

Pagkapa ko sa switch at pagpindot ko nito, lumukob ang liwanag sa buong silid ni Forseti, pero kasunod 'non ay nakakapangilabot at hindi ko inaasahang eksena ang makikita ko at tatambad sa akin.

Natulala ako sa kinatatayuan ko at kahit hindi ko man gustong makita ang eksenang nasa harap ko. I still can't take my eyes on it. I was hoping that this isn't real, that I'm just hallucinating, that it was just a dream, pero etong sakit na nararamdaman ko. Totoong-totoo eh, ramdam na ramdam ko kasi tagos na tagos dito sa puso ko.

Totoong nakita ko ang boyfriend kong si Forseti na walang kahit anong saplot, nakaluhod sa ibabaw ng kama niya habang pikit mata siyang nakatingala at hawak-hawak ang ulo ng bestfriend kong si Cheska, na pikit rin ang mga mata habang nakasubsob sa harap niya, hubo't hubad din siya and my boyfriend's 'thing' on her mouth while her head moving up and down.

Napamulagat silang pareho ng makita ako at agad nilang tinakpan ang hubad nilang katawan. Halos walang makapagsalita sa aming tatlo ng magkakitaan kami. Halo-halo ang nakikita kong emosyon sa expresyon ng kanilang mga mukha.

Naramdaman ko naman ang pagpatak ng mga luha mula sa mga mata ko. Napahawak ako sa dibdib ko dahil sa sakit nito. I felt like there's an invisible knife, stabbed on my back and pierce it deeply through my soul.

Gusto ko silang pagmumurahin na dalawa, gusto ko silang sugurin, gusto ko silang sabunuan at sampalin, pero sa mga nakita ko palang ay para na akong nanghina at gusto ko nalang tumakbo. Tumakbo palayo sa kanila.

Umatras ako sa kinatatayuan ko at tinalikuran sila. Akmang tatakbo na ako palabas ng kwarto ni Forseti pero bigla kong naramdaman ang pagpulupot ng kamay niya sa wrist ko.

Eto na. Pipigilan niya na akong umalis, magmamakaawa siya at pipilitin akong makinig sa paliwanag niya.

"EA, I-I'm sorry."

What? Sorry lang?

"I'm sorry if I...cheated on you. I'm sorry if I fall out of love and I'm sorry dahil kailangan mo pang makita 'to, para maamin kong...hindi na ako yung Forseti na nagmahal sayo noon."