Η Ζωή Μου Το Παιχνίδι Του

Ζήλεια

Ήταν 11 η ώρα και βρισκόμουν έξω από το κλαμπ περιμένοντας τον Γιώργο. Φορούσα ένα κολλητό κοντό κόκκινο φόρεμα που δεν άφηνε και πολλά στην φαντασία. Σήμερα θα περάσω καλά ο κόσμος να χαλάσει.. Δεν είμαι το παιχνιδάκι κανενός.. Ο Άρης θα μάθει μία και καλή να μην παίζει μαζί μου.

Είδα τον Γιώργο να πλησιάζει και ήταν πιο όμορφος από ποτέ. Πολλά γυναικεία βλέμματα τον ακολουθούσαν καθώς περπατούσε προς το μέρος μου. Ντυμένος απλά με ένα τζιν και μία μαύρη μπλούζα στην οποία φαινόταν ξεκάθαρα ότι το παιδί γυμνάζεται..

Η:«Βρε καλώς τον το Γιωργάκη.. πάμε μέσα;» του είπα χαιρετώντας τον. Με κοίταξε εξεταστικά από πάνω μέχρι κάτω και απλά έγνεψε.

Μπήκαμε μέσα στο μαγαζί και βρήκαμε δύο θέσεις στη μπάρα. Με το που καθίσαμε ζήτησα από τον μπάρμαν να μας δώσει έξι σφηνάκια τεκίλα.

Γ: «Ηλέκτρα μήπως θέλεις να μου εξηγήσεις τι έχεις πάθει; Σε πείραξε κανένας;» με ρώτησε. Τώρα τι να του πω και αυτού του κακομοίρη; Τον σέρνω από δω και από κει, τον ποτίζω, μόνο και μόνο επειδή ένας ηλίθιος με πλήγωσε..

Η: «Ρώτα τον κολλητούλη σου τον Άρη τι έπαθα..» του είπα ενώ ταυτόχρονα ο μπάρμαν μας έδινε τα σφηνάκια. Τα ήπια και τα τρία όπως και ο Γιώργος τα δικά του.

Η: «Πάμε να χορέψουμε; Θέλω να ξεχαστώ τόσο πολύ σήμερα..» του είπα ενώ σηκώθηκα από το σκαμπό μου.

Γ: «Πήγαινε εσύ και έρχομαι και εγώ..» μου είπε ενώ μου έδωσε ένα απαλό φιλί στο μέτωπο. Μακάρι να είχα έναν αδερφό σαν τον Γιώργο. Μεγαλύτερο με πολλούς ωραίους φίλους. Όνειρο κάθε πιτσιρίκας παίζει να είναι αυτό. Και φυσικά εγώ δεν πρόκειται να αποτελέσω εξαίρεση.

Έφτασα στην πίστα και άρχισα να κουνιέμαι στο ρυθμό της μουσικής. Απλά έκλεισα τα μάτια μου και αφέθηκα. Ξαφνικά ένιωσα χέρια να τυλίγονται γύρω από το σώμα μου. Άνοιξα τα μάτια μου και είδα έναν ομορφούλη ακριβώς μπροστά μου να με κοιτάει. Σαν τον Άρη δεν ήταν αλλά δεν πειράζει. Γι' αυτό που τον θέλω σήμερα μία χαρά κάνει. Η ώρα περνούσε και αυτός είχε πάρει φόρα. Με έπιανε παντού αλλά δεν με πείραζε. Στο μυαλό μου έπαιζε συνέχεια η σκηνή του ηλίθιου και της Βάνας να φιλιούνται.

Η: «Θέλεις να μου πεις το όνομα σου;» τον ρώτησα δαγκώνοντας απαλά το λοβό του αυτιού του.

Φ: «Φάνης.. εσένα;» με ρώτησε.

Η: «Ηλέκτρα..χάρηκα Φάνη..» του είπα κοιτώντας τον στα μάτια.