Η Ζωή Μου Το Παιχνίδι Του

Ευγενικοί δολοφόνοι;!

Στον ύπνο τους μας βλέπουν όλοι. Δεν εξηγείται αλλιώς. Όλη την ώρα κόσμο μπαίνει μέσα σε αυτό το σπίτι. Συμπεριλαμβανομένου και εμού αλλά αυτό είναι άλλη ιστορία.

Αρ: «Λοιπόν εγώ λέω να κάνουμε όλοι ησυχία και όποιος είναι θα βαρεθεί και θα φύγει...» μας είπε ψιθυριστά ο Άρης. Τι έλεγα πριν περί ωριμότητας;!

Η: «Πας καλά μωρέ; Μπορεί να είναι σημαντικό» του είπα γελώντας και έκανα να πάω να ανοίξω. Εν τω μεταξύ ο άλλος απ'έξω όχι απλά δεν είχε βαρεθεί ίσα ίσα που φαινόταν ότι όσο δεν του ανοίγαμε νευρίαζε.

Αρ: «Ηλέκτρα σοβαρολογώ.. μπορεί να είναι δολοφόνος... ή διαρρήκτης» μου είπε γουρλώνοντας τα μάτια του λες και είπε το πιο έξυπνο πράγμα στον κόσμο.

Γ: «Η πολύ παρέα με τον Αντωνάκη μας σε έχει πειράξει. Να ελαττώσεις λίγο» του είπε ο Γιώργος και εισέπραξε ένα δολοφονικό βλέμμα από τον Αντώνη.

Αρ: «Μα εγώ δεν είμαι ηλίθιος... τι είπα;!» ρώτησε προσβεβλημένος. Ο Αντώνης πήγε να διαμαρτυρηθεί αλλά η Αγάπη του τράβηξε την προσοχή αποτελεσματικότατα φωνάζοντάς τον ¨μπαμπά¨ για ακόμα μία φορά.

Η: «Άστο μωρό μου... αν αρχίσω να εξηγώ θα τελειώσουμε αύριο. Πάω να ανοίξω πηγαίνετε στο σαλόνι εσείς» είπα και άνοιξα την πόρτα και ήρθα αντιμέτωπη με έναν Αχιλλέα, μάλλον νευριασμένο και μία Αφροδίτη που γελούσε.

Η: «Εεμ γεια;» τους είπα και ο Αχιλλέας ούτε που έκανε τον κόπο να απαντήσει.

Αρ: «Ποιος είναι;» με ρώτησε ψιθυριστά ενώ κρυβόταν πίσω από την πόρτα. Και εγώ το έκανα αυτό παλιά. Θα 'μουν και στο δημοτικό.

Η: «Είναι ο δολοφόνος που λέγαμε με την παρέα του» του απάντησα εξίσου ψιθυριστά. Ο Αχιλλέας με κοίταξε ερωτηματικά και μου έκανε νόημα να κάνω στην άκρη αλλά δεν κουνήθηκα.

Αρ: «Με δουλεύεις;» με ρώτησε και εμφανίστηκε στην πόρτα και αυτός. Η Αφροδίτη πλέον είχε λιώσει στα γέλια ούτε ανάσα δεν μπορούσε να πάρει η κακομοίρα. Το ερώτημα είναι το γιατί γελούσε;!

Αχ: «Καλά είσαι μαλάκας;! Γιατί δεν ανοίγατε πιο πριν;» τον ρώτησε ο Αχιλλέας καθώς έμπαινε στο σπίτι σέρνοντας από πίσω του την άλλη.

Αρ: «Νόμιζα πώς ήσαστε δολοφόνοι» απάντησε ο Άρης.

Αχ: «Και γιατί να χτυπήσουμε το κουδούνι;!» ρώτησε πάλι ο Αχιλλέας. Πάλι καλά αυτός έχει και λίγο μυαλό.

Αρ: «Που θες να ξέρω εγώ;! Μπορεί να ήσασταν... ευγενικοί δολοφόνοι;» ερώτηση στην ερώτηση θα το πάμε τώρα το βλέπω.