Η Ζωή Μου Το Παιχνίδι Του

Πεινάω

Είχε περάσει περίπου ένα λεπτό και ακόμα επεξεργαζόμουν τα λόγια του. Τι εννοεί ότι του το ζητούσα χθες;! Τι στο διάολο έκανα χθες μαζί του;

Η: «Τι βλακείες λες; Αποκλείεται να σου ζητούσα κάτι τέτοιο... Εσύ για μένα έχεις τελειώσει!» του είπα. Ψέμα αλλά δεν πειράζει. Το προκάλεσε στον εαυτό του...

Αρ: «Μήπως θέλεις να σου θυμίσω μερικά στιγμιότυπα από χθες; Το αγαπημένο μου κομμάτι η αλήθεια είναι ότι ήταν όταν μου είπες ότι θα μπορούσαμε να κάνουμε πιο διασκεδαστικά πράγματα από μία απλή βόλτα» μου είπε γελώντας. Το αστείο δεν καταλαβαίνω.

Η: «Εε και; Μπορεί απλά να βαριόμουν να περπατήσω. Εσένα γιατί σου άρεσε τόσο πολύ;» τον ρώτησα και πραγματικά ελπίζω να μην είπα μαλακία.

Αρ: «Γιατί βλέπεις μωρό μου αμέσως μετά από όταν μου είπες ότι έχουμε πιο ενδιαφέρον πράγματα να κάνουμε ξέρεις τι έκανες;» με ρώτησε χαϊδεύοντας μου την μέση μιας και ακόμα βρισκόμουν καβάλα πάνω του. Δεν με άφηνε ούτε να κουνήσω.

Η: «Άμα θυμόμουν πανέξυπνε δεν θα σε ρωτούσα!» του απάντησα κάπως απότομα. Με κορόιδευε για τα χθεσινά μου καμώματα και το χειρότερο; Δεν θυμόμουν καν ποια ήταν αυτά.

Αρ: «Αμέσως μετά μωρό μου κόλλησες αυτό το ωραίο στοματάκι σου πάνω στο δικό μου και όταν θέλησα να σε σταματήσω για να μην κάνεις κάτι που δεν θέλεις ξέρεις τι έκανες; Έβαλες τα κλάματα!» μου είπε ενώ το χέρι του είχε γίνει πιο τολμηρό -να το πω;- και πλέον χάιδευε πιο κάτω από τη μέση μέχρι το μπούτι.

Η: «Δεν θα ξαναπιώ ποτέ ξανά...» μονολόγησα.

Αρ: «Ναι... και αυτό θα είναι το σωστότερο πράγμα που θα έχεις κάνει σε όλη σου τη ζωή» μου απάντησε.

Η: «Ωραία... και τώρα θέλεις να με αφήσεις να σηκωθώ από το κρεβάτι;» του είπα ενώ έκανα να ξανατραβηχτώ. Και σιγά μην με άφηνε.

Αρ: «Όχι, θα τελειώσεις αυτό που ξεκίνησες... Νομίζω ότι είναι το λιγότερο που μπορείς να κάνεις μιας και κατάφερες να με κάνεις πάλι τούρμπο...» μου απάντησε αφήνοντάς μου τα μαλλιά για να βάλει το χέρι του όπου είχε και το άλλο. Καλά δεν νομίζω να χρειάζεται να αναφέρω ότι ένιωθα ακριβώς ότι μου έλεγε πάνω στην κοιλιά μου...

Η: «Άφησέ με να σηκωθώ...» του απάντησα ενώ στην πραγματικότητα ούτε εγώ δεν ήξερα αν όντως ήθελα να με αφήσει.

Αρ: «Ξέχνα το... το προκάλεσες στον εαυτό σου» μου απάντησε γυρίζοντάς με για να είναι αυτός από πάνω και άρχισε να με φιλάει στο λαιμό μου.