Η Ζωή Μου Το Παιχνίδι Του

Μία δυσάρεστη έκπληξη

Είχαν περάσει δύο μέρες από εκείνη την επεισοδιακή -να το πώ- νύχτα. Δύο μέρες που ο Άρης βρίσκεται στην Θεσσαλονίκη με τον πατέρα του. Δεν μπορώ να πω ότι είμαι παραπονεμένη.. μου στέλνει μηνύματα με παίρνει τηλέφωνα αλλά όσο να'ναι εγώ θέλω να είναι αυτός εδώ και όχι δεν ξέρα και εγώ πόσα χιλιόμετρα μακριά μου.

Η Αφροδίτη με τον Αχιλλέα τα πάνε πολύ καλά απ'ότι έχω καταλάβει. Αν σκεφτεί κανείς ότι ανάθεμα αν έχουμε κάνει μία ολοκληρωμένη συζήτηση τις τελευταίες μέρες μιας και η κυρία χαίρεται τον έρωτά της. Δεν νομίζω να έχουν ξεκολλήσει από το κρεβάτι.

Η Νεφέλη από την άλλη είναι άλλο καπέλο. Έχει να μιλήσει με τον Αντώνη από εκείνη τη νύχτα. Όσο και αν αυτός προσπαθεί να την κάνει να τον συναντήσει το Νεφελάκι έχει μουλαρώσει. Όχι ότι στον άλλο, τον Γιώργο, μιλάει περισσότερο άλλο τουλάχιστον αυτός δεν είναι γκόμενός της.

Προσεχώς βρισκόμουν με τη Νεφέλη στο σαλόνι και βλέπαμε τηλεόραση. Μία δραματική ταινία η οποία μας είχε κάνει και τις δύο να δείχνουμε ένα μαύρο χάλι. Για παράδειγμα σε τι κατάσταση είμαστε, ο μπαμπάς μπήκε πριν λίγο μέσα στο δωμάτιο και όταν μας είδε το πρώτο πράγμα που είπε ήταν ¨Νομίζω πώς αν σας έβλεπαν έτσι τα αγόρια σας θα σας ερωτεύονταν πάλι από την αρχή¨.

Η: «Μπαα δεν φοβόμαστε εμείς.. αφού σε είδε εσένα έτσι η μαμά και σε πήρε πίσω δεν έχουμε να φοβόμαστε τίποταα εμείς...» του είπα ενώ ταυτόχρονα φυσούσα τη μύτη μου. Ναι ξέρω ξέρω δεν είναι και πολύ κομψό ή γυναικείο αλλά σιγά.. Δεν θα με δει και κανείς.

Μπ: «Είσαι αδιόρθωτη..» μου είπε φιλώντας μου τρυφερά το κεφάλι.

Νεφ: «Ντάξει τώρα φεύγεις για να συνεχίσουμε με την ησυχία μας;!» του είπε η Νεφέλη και αυτός βιάστηκε και εξαφανιστεί από το δωμάτιο.

Το κινητό μου δονίστηκε από μήνυμα. Η Νεφέλη με κοίταξε απειλητικά και γύρισε μπροστά της για να συνεχίσει να κλαίει. Αυτή η κοπέλα μία ζωή περίεργη. Κοίταξα ποιος ήταν ο αποστολέας και διαπίστωσα ότι η Αφροδίτη αποφάσισε να ξαναεπισκευτεί και το υπόλοιπο σπίτι.

Αφρ: «Έλα από το σπίτι να τα πούμε..» μου έγραφε.

Η: «Εντάξει σε πόση ώρα;» της απάντησα. Ποιο σωστή ερώτηση θα ήταν ¨Θα 'μαστε μόνες μας;¨ αλλά έχε χάρη που θα φαινόμουν κακιά με αυτό.

Αφρ: «Έλα σε κανα μισάωρο.. ούτε εγώ είμαι τώρα εκεί..» μου έστειλε. Ώστε έτσι εεεε;! Έχει να πέσει ανάκριση όταν τη δω που θα ψάχνει να κρυφτεί η Αφροδιτούλα.